هدا نریمان - Students Research Committee, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
اکبر حسن زاده - Assistant Professor, Department of Biostatistics, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
امیر قمرانی - Assistant Professor of Psychology and Teaching Children with Special Needs, Isfahan University, Isfahan, Iran
مریم عمیدی مظاهری - Associate Professor, Department of Health Education and Promotion, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

مقدمه: مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با فشارها و چالش های مهمی مواجه می باشند که ممکن است آن ها را در معرض مشکلات روان شناختی متفاوتی قرار دهد و منجر به گرایش بیشتر آن ها در استفاده از رفتارهای پرخاشگرانه و استفاده کمتر از خدمات درمانی و برنامه های ارایه شده برای کودکان شود. این امر تاثیر منفی بر رشد کودک دارد و موجب رفتارهای مخرب بیشتری در آن ها می شود. پژوهش حاضر به بررسی ارتباط افسردگی، اضطراب و استرس با حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی به طور هم زمان در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم پرداخت.. روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی، ۴۷ نفر از مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به صورت در دسترس انتخاب شدند و پرسش نامه های اضطراب، افسردگی، استرس، حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی را تکمیل کردند. یافته ها: ضریب همبستگی Pearson نشان داد که بین نمره رضایت از زندگی با نمرات افسردگی، اضطراب و استرس ارتباط معنی داری وجود نداشت (۰۵۰/۰ < P) و بین نمره حمایت اجتماعی با نمرات افسردگی (۰۲۰/۰ = P)، اضطراب (۰۴۰/۰ = P) و استرس (۰۲۰/۰ = P) رابطه معکوس معنی داری مشاهده شد. همچنین، بین نمره رضایت از زندگی و حمایت اجتماعی رابطه مستقیمی وجود داشت (۳۲۳/۰ = r، ۰۱۰/۰ = P). نتیجه گیری: افزایش حمایت اجتماعی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم، منجر به افزایش رضایت از زندگی و کاهش افسردگی، اضطراب و استرس آن ها می شود. ارتقای حمایت اجتماعی این مادران ضروری به نظر می رسد.

Depression, Anxiety, Stress, Social support, Life satisfaction, Autism spectrum disorder, افسردگی, اضطراب, استرس, حمایت اجتماعی, رضایت از زندگی, اختلال طیف اوتیسم