حمیدرضا صبا - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه تفرش
علی مقامع - دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک خاک و پی،دانشگاه تفرش

دیافراگم بتنی یکی ازانواع سیستمهای حائل برای پایدارسازی گودبرداریهاست نسبت ضخامت به طول دردیافراگم های بتنی ناچیز بوده بنابراین به علت سختی زیاد درجهت طولی و برقراری فرض کرنش مسطح امکان جایگزینی مدل دو بعدی با مدل سه بعدی وجود دارد هنگامی که از مهارهای جانبی استفاده شود باید برایمدلسازی دو بعدی ملاحظاتی درنظر گرفته شود دراین مقاله سعی شده است که تاثیر مقدار نیروی پیش تنیدگی مهارهای جانبی و نوع مدلسازی دو بعدی و سه بعدی بررسی شود همچنین مقایسه ای بین نتایج تحلیل استاتیکی و دینامیکی صورت گرفته است نتایج حاصل از مدلهای عددی نشان دادکه با افزایش نیروی پیش تنیدگی مهارهای جانبی تغیر مکان جانبی دیافراگم افزایش یافته و لنگر خمشی کاهش پیدا می کند تغییر مکانهای جانبی به دستآمده از مدلهای دو بعدی بیشتر از مدلهای سه بعدی بوده ولی لنگرخمشی دربعضی نواحی مدل سه بعدی بیشتر از مدل دو بعدی بود.

دیافراگم بتنی، مهارجانبی، نیروی پیش تنیدگی، روش المان محدود