فاطمه ایزدی - دانشجوی دکتری گروه علوم و مهندسی محیط زیست، واحد اصفهان(خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
عاطفه چمنی - دانشیار گروه علوم و مهندسی محیط زیست، واحد اصفهان(خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
رسول زمانی احمدمحمودی - دانشیار گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران

کهور (جنس (Prosopis نام حدود ۴۵ گونه از درختان صحرایی متعلق به خانواده فاباسه است. خاستگاه اصلی این گونه در قاره آمریکا می باشد. حال آنکه به واسطه بردباری بالای اکولوژیک، شاهد رشد آنها در بیشتر نقاط جهان هستیم. یکی از مهمترین گونه های گیاهی مهاجم ایران، درخت کهور پاکستانی (Prosopis Juliflora) است که گستره های بزرگی از جنوب و جنوب شرق ایران را تحت کنترل و سیطره خود در آورده است و زنگ خطر جدی برای از دست روی تعادل اکوسیستم و بروز اثرات جدی اقتصادی و اجتماعی پس از آن است. منطقه پیشنهادی برای این تحقیق شامل نواحی دشتی منتهی به تنگه هرمز و دریای عمان از شرق شهر میناب تا خور میدانی در منتهی علیه شرقی استان هرمزگان و وسعت منطقه در حدود ۷۲۸۳ کیلومتر مربع مورد بررسی قرار گرفت. برای تهیه نقشه پوشش درختی منطقه، از پردازش سلول- مبنای تصاویر ماهواره لندست ۵ سنجنده( (OLI استفاده شد. واحدهای اراضی شامل نواحی با پوشش خاک و گیاه همکن با بهره گیری از پردازش شیگرای تصاویر ماهواره لندست ۵ تولید گردید. در آخر، طبقات غالبیت کهور پاکستانی نسبت به سایر درختان در هر واحد محاسبه و تغییرات تراکم تاج پوشش هر طبقه با استفاده از شاخص گیاهی سنجنده مودیس در یک دوره ۲۰ ساله مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل، فاصله از منابع آبی در درجه اول و شیب سطح زمین در درجه دوم به عنوان پارامترهای کلیدی در تعیین مطلوبیت زیستگاه کهور پاکستانی شناسایی گردید. بنابراین حفاظت از منطقه مورد مطالعه در برابر شیوع درختان کهور پاکستانی و تدوین رویکردهای مدیریتی و حفاظتی برای جلوگیری از شیوع بیشتر آنها توصیه می شود.

گونه مهاجم، کهور پاکستانی، سنجش از دور