وجوه نیاز انسان به دین و آموزه های وحیانی

محدودیت­های ذاتی معرفتی و غیرمعرفتی انسان، نیازهای اساسی او را به نقش دین و آموزه­های وحیانی گریزناپذیر می­سازد. در این زمینه می­توان نیازهای اساسی آدمی را به نیازهای فردی و اجتماعی تقسیم کرد. نقش دین در نیازهای فردی مانند پاسخ­دهی به پرسش­های بنیادی، تامین معنای زندگی، ضمانت افعال اخلاقی و تبیین جزئیات حیات اخروی است. نقش آن درباب نیازهای اجتماعی، به­طور خاص به تعیین معیارهای زندگی عادلانه و موازین حکومت مطلوب مربوط است. در این زمینه، نقص عقول بشری در تمهید قواعد کلی عادلانه جهانشمول، نقش آموزه­های وحیانی را برجسته می­سازد که برخی حکما این مساله را بعنوان فلسفه بعثت انبیاء درنظر گرفته­اند. نهایتا اینکه نقش کارآمد دین زمانی موثر است که آموزه­های اصیل آن، خطاناپذیر و دارای منشا راستین وحیانی باشند که این ویژگی بطور خاص عمدتا در قرآن کریم قابل جستجو است. در این مقاله، پس از تبیین انواع نیازهای انسان، با تمرکز بر نیازهای فردی و اجتماعی ضروری، به نقش دین و آموزه­های وحیانی در پاسخ­دهی به چنین نیازها و قابلیت قرآن کریم پرداخته می­شود. نتیجه حاصل از تحقیق آن است که محدودیت­های ذاتی انسان مانع از ایفای نقش خدا توسط آدمی نیست. بنابراین بهترین راه­کار پاسخ­دهی به نیازهای اساسی و تحقق میل جاودانگی و تامین سعادت حقیقی او در گرو پیوند با خدا و عمل به دستورات او در قالب آموزه ­های وحیانی است.

کلیدواژه ها:

Human Being ، God ، Religion ، Meaning of Life ، The Quran ، Individual and Social needings. ، انسان ، خدا ، دین ، معنای زندگی ، نیازهای فردی و اجتماعی.