شناسایی قدمت ساختمان ها در راستایی شناسایی و توجه به بهسازی بافت فرسوده ی شهری (مطالعه موردی : شهرک گویم، منطقه ۱۰ شهرداری شیراز)

مسئله ی فرسودگی و نوسازی بافت های فرسوده در دهه ی گذشته، کمابیش در تمام شهرهای کشور مطرح شده است. چرخه ی بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده ی شهری، از شناسایی درست محدوده و تفکیک آنها به محله های فرسوده آغاز می شود. شناسایی و رتبه بندی بلوک های فرسوده شهری، به عنوان گام اول نوسازی، یک ابزار مهم برای مدیریت شهری جهت برنامه ریزی منابع و سرمایه گذاری در نوسازی شهری است؟ هدف از این پژوهش، مطالعه ی نمونه ای محدوده ی شمال غربی منطقه ۱۰ شهرداری شیراز می باشد که با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی، شاخص های شناسایی میزان فرسودگی در آن، استخراج و نقشه های خروجی برای تصمیم سازی ها و تصمیم گیری های بعدی مورد استفاده قرار بگیرد. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است؛ و تلاش می گردد با استفاده از قدمت ابنیه قطعات به شناخت بافت های فرسوده منجرگردد. این پژوهش از نظر هدف تحقیق، کاربردی توسعه ای و روش آن توصیفی تحلیلی استو در روند تحلیل ها از فرآیند تحلیل فضایی استفاده شده است. در این تحقیق محدوده مورد مطالعه از نظر شاخص های فرسودگی کالبدی (قدمت ابنیه) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این پژوهش از نرم افزاری Excel، Arc GIS و Google earth استفاده شده است. ۵۷۷۰ قطعه در در این حوزه شهری شناسایی و اطلاعات آنها جمع آوری و ثبت گردید. نتایج این پژوهش نشان می دهد که ۵۶ درصد قطعات با عمر کمتر از ۲۰ سال داریم و ۲۸درصد قطعات بالای ۳۰ عمر دارندو ۱۰ درصد قطعات زمین یا فضای باز می باشند پس بنا های افت کرده زیاد نیستند ولی درصد قابل توجه هستند و می بایست در اولوییت برنامه ریزی قرار بگیرد. نکته قابل توجه در این شهرک درصد بالای زمین های بایر یا زمین های توسعه نیافته است که هیچ مالیات و عوارضی به شهر بر نمی گردانند و اثرات بدی بر بخش های توسعه یافته همجوار می گذارند و این موضوع بر شدت فرسودگی شهرک می افزاید.

کلیدواژه ها:

GIS ، قدمت ساختمان ، بافت فرسوده ، شهرداری شیراز ، منطقه ۱۰شهرداری شیراز ،