فرسایش سرمایه اجتماعی و مدیریت بحران درمناطق حاشیه نشین مورد مطالعه زنان حاشیه نشین شهرک سعدی شیراز

سرمایه اجتماعی مفهومی بین رشته است که کاربرد گسترده آن درمدیریت شهری اقتصاد حکمرانی خوب برنامه ریزی شهری و ... نشان دهنده پتانسیل بسیارزیاد آن جهت تحلیل پدیده های گوناگون درجامعه است یکی از این پدیده ها حاشیه نشینی است که به اعتقاد برخی محققان آپاندیسیت اغلب شهرهای جهان و از جمله ایران محسوب می گردددرواقع رشد قارچ گونه حاشیه ها علاوه بربرهم زدن فضای کالبدی شهرها و انواع مسائل و آسیب های اجتماعی که با خود به وجود می آرودهرگونه مدیریت شهری را با مسائل مشکلات و بحرانهای زیادی روبرو می سازد که یکی از دلایل بروز این مسائل کمبود یا فرسایش سرمایه اجتماعی دراینگونه محلات می باشد چرا که سرمایه اجتماعی ازطریق اجزای خود همچون اعتماد مشارکت شبکه های اجتماعی و... می تواند باعث کاهش اینگونه مسائل و مشکلات درمحلات شهری گردد بنابراین از آنجا که فرسایش سرمایه اجتماعی دراین مناطق محروم می تواندباعث انواع آسیب ها ومسائل اجتماعی از جمله اعتیاد فروش و مصرف مواد مخدر فسادوفحشا فقر بیکاری و دعو ا ودرگیری و ... گردد و همچنین باعث عدم موفقیت برنامه های عمرانی دولت جهت بهبود وضعیت کالبدی اجتماعی اقتصادیو فرهنگیحاشیه ها گردد لذا تقویت سرمایه اجتماعی می تواند دولت را درجهت عمل کردن برنامه هایش یاری رساند. بنابراین هدف ازاین تحقیق بررسی میزان سرمایه اجتماعی دریکی از بزرگترین محلات حاشیه شهرشیراز یعنی شهرک سعدی می باشد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، اعتماد ، مشارکت ، حاشیه نشینی ، مدیریت بحران ، زنان حاشیه نشین