دانش بومی اتنووتریناری در دامداری سنتی وابسته به مراتع

دانش بومی دامداران میراث ملی گرانقدری محسوب می شود که به شناسایی ، اولویت بندی و ساماندهی منابع محلی کمک می نماید. هدف از مطالعات اتنووتریناری جمع آوری و شناسایی گیاهان موجود در منطقه و ثبت اطلاعات مردم بومی در زمینه کاربرد این گیاهان در درمان بیماریهای دامی می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی و فراتحلیلی است . ذر این تحقیق برخی از گونه های گیاهی دارویی شاخص برای درمان بیماریهای دام در دامداری سنتی وابسته به مراتع با تاکید بر مراتع شمال غرب کشور معرف ی شده است . بررسی نتایج تحقیقات مختلف نشان داد از جمله گیاهان مورداستفاده دامداران و عشایر در شمال غرب کشور جاشیر، بومادران، هندوانه ابوجهل ، گون و چای کوهی می باشد. مزایای استفاده از گیاهان دارویی در دامداری دسترسی آسان، هزینه کم ، سازگاری با محیط و عدم عوارض جانبی در مقایسه با داروهای آنتی بیوتیکی متداول می باشد و محدودیت های آن این است که این ترکیبات پیچیده هستند و به راحتی استانداردسازی نمی شوند. انجام تحقیقات بیشتر در زمینه جمع آوری اطلاعات ارزشمند جوامع محلی در استفاده از گیاهان دارویی در درمان بیماریهای دام ضروری است تا دانش بومی این مردمان در آینده به فراموشی سپرده نشود و بتوان گامهای جدیدی در جهت تولید داروهای جدید با منشا گیاهی برداشت .

کلیدواژه ها:

اتنووتریناری ، جاشیر ، دامداری سنتی ، بیماریهای دام.