بررسی کیفی اثر اجرای طرحهای صیانت جنگل های زاگرس بر وضعیت پوشش گیاهی (مطالعه موردی: استان کرمانشاه)

جنگل های زاگرس به سبب پراکنش در گستره اقلیمی نیمه خشک کشور و وابستگی معیشت بومیان محلی به آن، به طور طبیعی مستعد تخریب هستند. از این رو به منظور مدیریت پایدار این جنگل ها نیازمند یک طرح مدون و منظم جنگلداری می باشد. ارزیابی طرحهای جنگلداری جهت آگاهی از نتایج و ضعف های موجود در اجرای آن الزامی است . لذا هدف از پژوهش حاضر ارزیابی طرح صیانت از جنگل های زاگرس در استان کرمانشاه می باشد. برای این کار سه منطقه تحت طرح صیانت واقع در دو شهرستان اسلام آباد و روانسر به گونه ای انتخاب شدند که دارای کیفیت های ضعیف ، متوسط و بالا بودند. پس از تعیین مناطق مورد مطالعه ، فرمهای مربوط به تشریح پارسل در پنج بخش پوشش گیاهی ، سلامت درختان، پوشش کف جنگل ، وضعیت زادآوری و وضعیت تخریب این جنگل ها تهیه گردید. یافته های به دست آمده نشان داد که به طور کلی اجرای طرح صیانت در مناطق یاد شده موفقیت آمیز بوده اما میزان این موفقیت در آنها متفاوت بوده که علت آن را می توان تفاوت در شرایط منطقه ای مانند دوری یا نزدیکی به روستا، وجود دام، وضعیت معیشتی مردم و وجود وحوش دانست .

کلیدواژه ها:

طرح صیانت جنگل ، جنگل زاگرس ، ارزیابی ، تشریح پارسل