تحلیل و نقد قوانین موجود در زمینه مواد مخدر در ایران پس از انقلاب

مواد مخدر عامل مهم بیماری اقتصادی و به خطر افتادن بهداشت و سلامت جوامع بشری است قاچاق مواد مخدر و بلای خانمانسوز اعتیاد و مصرف انواع مخدر سنتی و صنعتی بیش از دویست میلیون انسان عصر فراصنعتی را در جهان به اسارت گرفته است.اعتیاد به مواد مخدر از معضلات اساسی بشر به شمار می رود و همه جوامع با درجات متفاوت، در معرض آسیبها و عوارض مستقیم و غیر مستقیم آن هستند. این مشکلات را در یک طبقه بندی کلی میتوان به دو دسته عوارض فردی و اجتماعی تقسیم بندی کرد .از مهمترین عوارض فردی مرتبط با این معضل، آسیب های بهداشتی است که دو حوزه جسم و روان را مبتلا میسازد. از عوارض اجتماعی اعتیاد نیز میتوان به مشکلات خانوادگی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی اشاره کرد.قانونگذار ایران در قانون مبارزه با مواد مخدر و اصلاحیه سال ۱۳۸۹ آن، همواره با تعیین مجازات های نامتناسب و سنگین بالاخص اعدام و حبس ابد، سیاست جنایی مبتنی بر سرکوب و کیفر را محور خود قرار داده است اما این سیاست جنایی چندان مورد اقبال سیاست جنایی قضایی (رویکرد دستگاه قضا) قرار نگرفته است. مجازات سرکردگان و عاملین اصلی جرایم مواد مخدر از موارد اصلاحیه سال ۱۳۸۹ قانون مبارزه با مواد مخدر تحت تاثیر سیاست های کلی مبارزه با مواد مخدر مصوب ۸۵ و کنوانسیون های بین المللی بالاخص کنوانسیون ۱۹۸۸ سازمان ملل متحد بوده است.