مهدی شهبازی - دانش آموخته حقوق عمومی، دانشگاه تبریز
امیررضا افرنگ - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی، دانشگاه تبریز
اکبر امین کدوسرائی - دانش آموخته حقوق عمومی، دانشگاه تبریز

تبعیض مثبت اعمال سیاستهایی از سوی قانونگذار است تا از طریق اعمال تبعیض مثبت و عادلانه، نسبت به اقلیتهای در معرض نابرابری، تبعیض زدایی نماید. به عبارت دیگر تبعیض مثبت ایجاد تعادل میان اقلیت در برابر اکثریت است. اعمال عادلانه و صحیح تبعیض مثبت، سبب همبستگی میان شهروندان و جلوگیری از آسیبهای زیان بار ناشی از تبعیض و نابرابری میشود. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، با آگاهی از چنین مواضعی در اصول ۱۲، ۱۳، ۲۱ و ۳۱ تبعیضهای مثبت و عادلانهای نسبت به اقلیتهای مذهبی و زبانی، زنان و نیازمندان به خصوص روستانشینان و کارگران پیش بینی کرده است. بر این اساس نگارندگان با استفاده از منابع کتابخانه ای و روش تحقیق توصیفی- تحلیلی به تبیین مفهوم تبعیض مثبت و مصادیق آن در قانون اساسی جمهوری اسلامی پرداخته اند.

تبعیض مثبت، برابری، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران