محمدرضا رضایی - استادیار و عضو هیئت علمی گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه یزد.
سیدمصطفی حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه یزد.

بافت های تاریخی بخشی از پیکره و بدنه شهرها هستند که دارای ارزش های کالبدی، عملکردی – اقتصادی و فرهنگی بوده و با توان و قابلیت های بالقوه ی خود به عنوان سرمایههای ملی به شمار می آیند. اما عدم هم سازی با بافت های جدید و عدم تمایل به نوسازی این بافت ها که عمدتاً با مصالح نامرغوب و قدیمی و بدون رعایت اصول فنی ساخت و ساز به ویژه در زمینه مقابله با سوانح ساخته شده اند، آسیب پذیری بافت های تاریخی از حوادث طبیعی را امری معمول و متعارف ساخته است. هدف از این پژوهش بررسی پتانسیلها و محدودیت های مدیریت بحران در بافت تاریخی شهر یزد و ارائه راهکارهای جهت ارتقای مدیریت بحران در این بافت ها است. این مقاله از نوع کاربردی است که با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و بهره گیری از منابع کتابخانه ای، مطالعات میدانی و ابزار پرسشنامه که روایی و پایایی آن از طریق پیش آزمون مورد تایید قرار گرفته، نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید مدیریت بحران در بافت تاریخی شهر یزد، توسط کارشناسان مربوطه تعیین، سپس با استفاده از مدلSWOT راهبردها و استراتژی هایی در زمینه ارتقاء مدیریت بحران در این بافت ها ارائه شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بایستی از توانمندی ها وپتانسیل های موجود در بافت های تاریخی در جهت بهره گیری از فرصت های پیشرو به نحو احسن استفاده کرد تا بتوانیم در امر مدیریت بحران در بافت های تاریخی موفق باشیم.

مدیریت بحران، بافت تاریخی، مدل SWOT شهر یزد