اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب بیماری و وسواس فکری ناشی از بحران کرونا در دانشجویان آمل

هدف مطالعه حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب بیماری و وسواس فکری ناشی از بحران کرونا در دانشجویان آمل بود. این پژوهش در قالب یک پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه و در چهارچوب یک طرح پیش آزمون و پس آزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آیت اله آملی شهر آمل در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بودند. ۳۴ نفر به روش نمونه گیری در دسترس از دانشجویان با رعایت ملاک های ورود به پژوهش انتخاب شدند. سپس آنان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه ۱۷) نفر گمارده شدند. در این پژوهش از پرسشنامه های اضطراب کرونا ویروس علی پور و همکاران(۱۳۹۸) و وسواس فکری- عملی ریچمن و هادسون(۱۹۷۷) استفاده گردید. مداخله از پروتکل درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اساس کتاب فورمن و هربرت (۲۰۰۸) طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای در گروه آزمایش انجام گردید. داده های پژوهش با استفاده آزمون تحلیل کواریانس مورد تحلیل قرارگرفت. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش براضطراب بیماری و وسواس فکری ناشی از بحران کرونا در دانشجویان آمل معنی دار بوده است . بنابراین با عنایت بر نتایج مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت که در این پژوهش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توانسته اضطراب بیماری و وسواس فکری ناشی از بحران کرونا دانشجویان آمل را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، اضطراب بیماری ، وسواس فکری ، بیماری کرونا