بوم گردی اجتماع محور (CBET)؛ گامی به سوی توسعه پایدار

گردشگری در برنامه ریزی های مدیریتی و زیست محیطی خود، باید بهبود شرایط زندگی مردم محلی را که اغلب تحت تاثیر هجوم گردشگران قرار داشته اند، بدون آنکه حقی در تعیین نوع توسعه مربوطه داشته باشند، لحاظ کند. لذا بوم گردی اجتماع محور با فرصت دادن به اعضای جامعه برای تاثیر گذاری و مشارکت در توسعه گردشگری، منافعی را در اختیار جامعه قرار داده است و نسبت به بوم گردی بیشتر مردم محور و با مرکزیت بالاتر جامعه است و مردم محلی توان کنترل و مدیریت کارآمد منابع را به نفع خانواده خود و جامعه را دارند. از آنجا که این نوع از گردشگری، پتانسیل ایجاد اشتغال و فرصت های کارآفرینی برای مردمانی با پیشینه، مهارت ها و تجربیات گوناگون از جمله جوامع روستایی و به خصوص زنان را فراهم می آورد این مقاله به روش مطالعه کتابخانه ای و استفاده از منابع اینترنتی تهیه شده است و تلاش دارد ضمن واکاوی سیر تحول مفهومی و ویژگی های CBET به بررسی بوم گردی اجتماع محور به عنوان ابزاری برای توسعه پایدار بپردازد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، بوم گردی اجتماع محور ، مشارکت ، پایداری