درطول سالهای اخیر پیشرفتهای زیادی جهت شناسایی خرابی درسازه های موجود حاصل شده ست بسیاری از راه کارهای ارایه شده برروشهای سنتی ریاضی استوار می باشند استفاده از روشهای ریاضی مستلزم صرف هزینه های محاسباتی زیادی همچون تحلیل حساسیت و تعیین ماتریس مشتقات توابع می باشد بهمنظور مرتفع نمودن این معایب روشهای دگیری مطرح شده اند که از تکنیکهای بهینه سازی بهره می برند عیب اصلی این روشها نیز زمان بر بودن و عدم دقت کافی آنها به علت تعدادبسیارزیاد متغیرهای بهینه سازی م یباشد زیرا دریک مساله مکان یابی خرابی تعداد متغیرها برابر تعداد کل اعضای سازه مورد نظر می باسد دراین مطالعه یک روش مفید و موثر جهت شناسایی المانهایی از سازه که از احتمال خرابی بیشتری برخوردارند ارایه می شود دراین روش از تغییرات انرژی کرنشی یک سازه قبل و بعد از پدیده خرابی به عنوان معیاری برای تعیین موقعیت دقیق المان های خراب استفاده می شود با استفاده ازا ین روش می توان تعداد متغیرهای خربی را بطور چشمگیری کاهش داد تا درمرحله بعد الگوریتم های بهینه سازی به راحتی قادر به تعیین مقدار دقیق خرابی درسازه باشند.