اثربخشی آموزش مولفه های یادگیری خودگردان بر اهمالکاری تحصیلی و تفکر انتقادی دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه تیزهوش

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مولفه های یادگیری خودگردان بر اهمال کاری تحصیلی و تفکر انتقادی دانش آموزان تیزهوش انجام شد. بدین منظور از جامعه آماری که شامل دانش آموزان باهوش دختر متوسطه شهر بلداجی بود، به روش نمونه گیری خوشه ای تعداد ۴۰ نفر انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل(۲۰ نفر) قرار جایگزین گردید. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های اهمال کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (۱۹۸۴) و تفکر انتقادی رکتس (۲۰۰۳) بود. گروه آزمایش تحت دوره آموزش گروهی مولفه های یادگیری خودگردان(بر اساس نظریه پینتریچ ، ۱۹۹۵)( ۱۵ جلسه ۹۰ دقیقه ای ) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرمافزار SPSS-۲۶ و با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره و تک متغیره تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که مولفه های یادگیری خودگردان بر تفکر انتقادی (۰۵/۴۲F =، ۵۶/۰(β =و اهمال کاری تحصیلی (۵۰/۳۰F =، ۴۹/ ۰(β =، در دانش آموزان تیزهوش تاثیر دارد (۰۱/۰.(p< همچنین سایر یافته ها نشان داد که آموزش مولفه های یادگیری خودگردان بر ابعاد تفکر انتقادی (خلاقیت ، بالندگی و تعهد )، ابعاد اهمالکاری تحصیلی (آماده شدن برای امتحانات، آماده شدن برای انجام تکالیف ، نوشتن گزارش) تاثیرگذار است . در تفکر انتقادی بیشترین تاثیر به ترتیب روی تغییر نمرات بالندگی (۴۹/ ۰)، تعهد(۴۳(/۰ و خلاقیت (۴۱(/۰ و در اهمال کاری تاثیر بر تغییر نمرات آماده شدن برای امتحانات (۵۴ /۰)، آماده شدن برای انجام تکالیف ( ۴۹/۰)و نوشتن گزارش با ۴۲/۰ بود. نتایج نشان داد که آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان را می توان جهت بهبود و افزایش تفکر انتقادی و کاهش اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان تدارک دید.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودگردان ، تفکر انتقادی ، اهمال کاری تحصیلی