داستان گناه اولیه انسان با خوردن از شجره ممنوعه در کتب مقدس و الواح بابل
- سال انتشار: 1402
- محل انتشار: سومین کنفرانس بین المللی تحقیقات پیشرفته در مدیریت و علوم انسانی
- کد COI اختصاصی: HUCONF03_228
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 231
نویسندگان
عضو هیئت علمی گروه معارف دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران
چکیده
در این مقاله ما با روشی کتابخانه ای و اسنادی در میان متون قدیمی به دنبال یافتن گناه »آدم« و شجره ممنوعه هستیم . این همان درختی است که حضرت آدم و حوا زمانی که در بهشت ساکن شدند، به فرمان خداوند از خوردن میوه آن منع شدند، اما با وسوسه شیطان، میوه آن درخت را خوردند و به دلیل این نافرمانی از بهشت اخراج شدند. داستان میوه ممنوعه سه مرتبه در قرآن آمده و تورات نیز با روایتی متفاوت به این ماجرا پرداخته است .در متون قدیمی تر از تورات نیز روایتی از این موضوع وجود دارد. از جمله در الواح بابل همین داستان با روایتی تقریبا مشابه روایت تورات دیده می شود. از مقایسه این روایات چنین به دست می آید که اولا جریان خلقت آدم و همسرش به عنوان اولین انسانها در فرهنگ بشری لا اقل قدمت پنج هزار ساله دارد . ثانیا این داستان تقریبا در تمام تمدنها مطرح بوده است و ثالثا هر چند روایات قدیمی تر به زمان وقوع نزدیکتر است اما از آنجا که این روایات از دست تحریفات تاریخی دور نمانده است روایت قرآن قابل قبول تر از دیگر روایات می نماید. البته نباید عناصر مشترک این روایات را نادیده گرفت که نشان دهنده اصل وقوع آن می باشد.کلیدواژه ها
گناه انسان، میوه ممنوعه ، کتاب مقدس،الواح بابلمقالات مرتبط جدید
- عوامل موثر ارزش لذت گرایی بر قصد خرید مشتریان فرش دستباف کرمان (با تکیه بر نقش میانجی نگرش)
- تحول گویش سیستانی در بستر تاریخ : از زبان تا هویت
- بررسی و بازیابی پارچه های دوره آل بویه و تحلیل کاربرد هرنقش در پارچه
- بررسی هنر و نقوش میناکاری صفویه در طراحی لباس مهمانی بانوان
- بررسی تحلیلی نقوش بکاررفته در سوزن دوزی بخارا و کاربرد آن در دکوراسیون منزل
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.