واکاوی مسئولیت تضامنی در قالب عقد ضمان

هنگامی که چند شخص با اراده خویش در قراردادها بعنوان،متعهد تعهدی بر عهده می گیرند، ممکن است مسئولیت آنان، نسبت به سهمشان و بنحو تسهیم باشد و یا آنکه بطور مساوی و حتی تضامنی باشد. در این صورت آنها که با توافق و اراده خویش پذیرای این مسئولیت گردیده اند، مشکلاتی در توزیع مسئولیت بین آنها قابل تصور نیست . در مواردی که چنین توافقی در زمینه تحمل مسئولیت اعم از تسهیم یا تضامن در بین نباشد، در تعهدات قراردادی براساس قاعده انحلال پذیری عقد و تعهد حقوقدانان قایل بر این هستند که تضامن خلاف اصل میباشد. چرا که در تضامن ما مسئولیتی اضافه بر مسئولیت اصلی بر شخص متعهد بار می کنیم . نتیجه آنکه در غیر از موارد مصرح در قانون یا قرارداد، نباید قائل به اعمال این نوع از مسئولیت باشیم و باید اصل نسبی بودن مسئولیت را اجرا کرد. قانون مدنی در مبحث عقد ضمان اثر این عقد را در ماده ۶۹۸ ق. م. نقل ذمه و نوعی انتقال دین شناخته و آنرا موجب برائت مدیون توام با اشتغال ذمه ضامن دانسته است . در ماده ۷۲۱همان قانون نیز صراحتا ضمانت چند شخص از یک دین را بنحو ،تسهیم پیش بینی و مسئولیت هر یک از ضامنین را محدود به قدر سهم آنان دانسته است . از این جهت مقنن هرگز بابی را به مسئولیت تضامنی اختصاص نداده است تا بتوان بدان تمسک جست . در مقاله حاضر به روش توصیفی تحلیلی و کتابخانه ای بررسی مسئولیت تضامنی در قالب عقد ضمان و بیان انواع این عقد پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

مسئولیت تضامنی ، ضمان ، تعهد