رقیه علیائی خاچیک - . Master of Emergency Nursing, School of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مهری بزرگ نژاد - Nursing Care Research Center, Department of Medical- Surgical Nursing, School of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
شیما حقانی - Biostatistics, Nursing Care Research Center, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
فریدون خیری - Nursing Care Research Center, Department of Medical-Surgical Nursing, School of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
نعیمه سیدفاطمی - Nursing Care Research Center, Department of psychiatric and Pediatric Nursing, School of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran (Corresponding author) Tel:۰۲۱۴۳۶۵۱۷۲۲ Email: seyedfatemi.n@iums.ac.ir

زمینه و هدف: در پرستاران بخش اورژانس استرس شغلی می تواند موجب بروز واکنش هایی مانند اضطراب، بی قراری، بیزاری از کار، غیبت و بیماری شود. خودگویی یکی از مهارت های روان شناختی است. در خودگویی مثبت فرد به ذهن خود دستور می دهد تا رفتار و تفکرات خود را جهت دهد و همه منابع را برای موفقیت فراهم کند. مطالعه حاضر با هدف ارزشیابی اثر خودگویی مثبت بر استرس شغلی پرستاران در بخش های اورژانس انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه ارزشیابی، ۶۲ نفر از پرستاران بخش های اورژانس مراکز آموزشی در مانی دانشگاه علوم پزشکی ایران شامل حضرت رسول اکرم (ص)، فیروزگر، شهدای هفتم تیر شرکت کردند. جمع آوری داده ها از مهر ماه ۹۸ آغاز و پایان آذر ماه به اتمام رسید. از هر مرکز ۱۱ نفر در گروه کنترل و ۱۱ نفر در گروه آزمون به طور تصادفی و به شیوه قرعه کشی انتخاب شدند. در نهایت ۳۳ نفر در گروه آزمون و ۳۳ نفر در گروه کنترل قرار داده شدند و با ریزش جزئی ۳۲ نفر در گروه کنترل و ۳۰ نفر در گروه آزمون تا پایان مطالعه مشارکت کردند. شرکت کنندگان در مطالعه فرم مشخصات جمعیت شناختی و مقیاس استرس شغلی پرستاران(ENSS)  را تکمیل کردند. برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. سه هفته بعد از پیش آزمون، مقیاس استرس پرستاران (پس آزمون) مجددا توسط گروه کنترل تکمیل شد. بعد از اتمام نمونه گیری در گروه کنترل پرستاران گروه آزمون انتخاب و پس از تکمیل ابزارهای گردآوری داده ها به مدت دو هفته (یک جلسه در هفته) از ساعت ۱۴-۸ در کارگاه خودگویی مثبت شرکت کردند. یک هفته پس از برگزاری کارگاه، مجددا ابزار گردآوری داده ها توسط گروه آزمون تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل،تی زوجی وکای دو در نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین نمره استرس در گروه آزمون بعد از مداخله (۰۸/۴۰ ± ۸۶/۹۵) به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل (۵۲/۴۰ ± ۰۶/۱۲۹) می باشد که نشان می دهد با آموزش خودگوئی مثبت، استرس گروه آزمون کاهش یافته است و این کاهش از نظر آماری معنی داراست (۰۰۲/۰=P). همچنین نتایج آزمون تی مستقل نشان داد بین دو گروه از نظر خرده مقیاس های استرس شغلی تفاوت معنی دار آماری وجود دارد (۰۵/۰>P) که نشانگر تاثیر خودگوئی مثبت بر کاهش استرس شغلی می باشد. نتیجه گیری کلی: خودگویی مثبت موجب کاهش استرس شغلی پرستاران بخش های اورژانس شد. پیشنهاد می شود مدیران و مسئولین پرستاری نسبت به برگزاری کارگاه های مدیریت شناختی رفتاری استرس از جمله خودگویی مثبت اقدام نموده و به نوعی به ارتقاء کیفیت خدمات پرستاری کمک کنند.

Job Stress, Emergency Nurses, Positive Self-Talk, استرس شغلی, پرستاران اورژانس, خودگویی مثبت