بررسی تقابلی مفاهیم امید و نا امیدی از دیدگاه حضرت علی(ع)

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 351

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RELIGI08_024

تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1402

چکیده مقاله:

امید یک هدیه الهی است که باعث ایجاد انگیزه برای زندگی میشود. در مقابل واژه ناامیدی قرار دارد که انگیزه زندگی را از انسان میگیرد. فردی که احساس ناامیدی میکند اغلب انتظار پیشرفت یا موفقیت در آینده را از دست میدهد. امام علی علیه السلام در کتاب نهج البلاغه به حالات روحی و روانی انسان پرداخته است. ایشان در سخنان خود برای هر یک از حالات روحی و روانی انسان، توصیفی را بیان کرده، برای آن ها علل و عواملی را تبیین نموده است. برای آن دسته از حالات روحی مثبت، راه هایی برای تقویت، وبرای آن دسته از حالات روحی منفی راه هایی برای جلوگیری و درمان آن تشریح کردهاند. این پژوهش درصدد است تا آن دسته ازسخنان ارزشمند حضرت(ع) را که به امید و ناامیدی مربوط میشود را مورد بررسی قرار دهد. فرضیه این پژوهش بر آن است کهحضرت امیر به مقوله امید بیشتر از نا امیدی اشاره کرده است به این خاطر که امید را در جامعه اسلامی گسترش دهند و مردم را ازیاس و ناامیدی دور کنند. حضرت(ع) در بسیاری از سخنان خود در این باره امید را فقط منحصر به خداوند می دانند و هرگونه امید به غیر خدا را ناخالص می دانند. روش پژوهشی تحلیلی-توصیفی و بر اساس منابع کتابخانه ای است که پژوهشگر با مراجعه به کتابخانه های مجازی و اینترنتی مطالب را جمع آوری کرده است.

نویسندگان

سکینه صارمی گروی

دکترای زبان و ادبیات عربی دانشگاه فردوسی مشهد

سیده زهرا حسینی

دانشجوی کارشناسی آموزش زبان عربی دانشگاه فرهنگیان مشهد