تبیین و رتبه بندی معیارهای معماری مراکز فرهنگی در روانشناسی محیطی، جهت برگزاری مراسم آیینی براساس تداعی خاطر

تاریخ هر کشور موجب شکل گیری ویژگی های روانی افراد و در پی آن فرهنگ آن جامعه میشود. فرهنگ هر جامعه نیز بر روانشناسی محیطی معماری تاثیر مستقیم و بسزایی دارد. لذا ایجاد مرکزی برای شناسایی و نمایش این آیین ها و سنت ها مورد توجه عموم شهرها با فرهنگ های متنوع و گوناگون قرار دارد. در واقع ایجاد مکانی که هنرمندان در آن دغدغه های ذهنی خود را از مسائل گوناگون در قالب هنر و فرهنگ جهت تاثیرگذاری روی افراد جامعه عرضه نماید مورد نیاز است. مکانی به عنوان مرکز فرهنگی که مخاطبان در آن می توانند با توجه به فرهنگ و آیین های آن شهر در گسترش تعاملات اجتماعی و تشکیل لوح روحی-ذهنی خلاقانه کوشا باشد. روش پژوهش آمیخته ی کمی-کیفی و به صورت کاربردی و با رویکرد توصیفی-پیمایشی است. روش عملیاتی کمی پژوهش به صورت پیمایشی است. که پرسشنامه ای با استفاده از طیف پنجگانه لیکرت ارزش گذاری و تهیه شد، و بر اساس نمونه گیری هدفمند توسط ۵۰۰۰ مراجعه کننده، ۳۲۰ نفر از واجدین شرایط به صورت میدانی برگردید. روش نمونه گیری تصادفی بوده است و جامعه آماری پس از جمع آوری داده به تفکیک خصوصیات دسته بندی گردید. در نهایت با جمع آوری و تحلیل داده های حاصل در نرم افزار SPSS و با استفاده از واریانس آزمون فریدمن ، وزن هر یک از شاخص ها تعیین شد و سپس اولویت بندی گردید. نتایج پژوهش نشان داد شاخص های میزان حفظ سنت ها و رسوم جامعه در راستای تقویت غرور ملی، برخورداری از فضای باز و ارتباط با آسمان، دارای بالاترین اولویت هستند و با توجه به وزن دهی صورت گرفته، بالاترین میزان اهمیت را دارا میباشند. و در جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی می تواند راهگشا واقع گردد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، مراکز فرهنگی ، مراسم آیینی