فاطمه اوجاقی وردین - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی- غیر دولتی رشدیه تبریز، ایران
شبنم اکبری نامدار - استادیار گروه معماری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
نگار صالحی علمداری - استادیار گروه معماری، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی- غیر دولتی رشدیه، تبریز، ایران

کودکان از آسیب پذیرترین اقشار جامعه به حساب می آیند، در این بین کودکان بسیاری هستند که به دلایل مختلف همچون طلاق و یا فوت والدین و ... از کانون خانواده دور و با معضل بی سرپرستی مواجه اند و در پرورشگاه نگهداری می شوند. جدایی از خانواده و زندگی در پرورشگاه باعث به وجود آمدن اختلالات روانی در کودکان می شود که توجه خاص به کودکان بیشتر احساس می شود. هدف پژوهش حاظر بررسی تاثیر معماری محیط پرورشگاه بر ایجاد نشاط در کودکان بی سرپرست می باشد. در راستای این هدف روش تحقیق به صورت توصیفی - تحلیلی و پیمایشی و ابزار گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و پاسخ گویی به سوالات مطرح شده می باشد. نتایج این تحقیق نشان می دهد نوع و نحوه معماری پرورشگاه می تواند در ایجاد حس شور و نشاط در کودکان بی سرپرست موثر باشد.

کودک بی سرپرست، پرورشگاه، نشاط، محیط، کودک آزاری