فائزه طاهری سرمد - استادیار، گروه معماری، واحد اسلام آباد غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلام آباد غرب، ایران
مریم کرمی - دانشجوی کارشناسی، گروه معماری، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران.
حامد شیروانی - کارشناسی ارشد، گروه معماری، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران

در این مقاله به بررسی رده های مختلف پیشنهادی مبحث نوزده مقررات ملی ساختمان جهت کاهش مصرف انرژی پرداخته شده است. در ابتها ساختمانی معمولی فرض شده که دارای ۵ سانتی متر عایق حرارتی می باشه. سپس با تغییرات ضخامت عایق منطبق بر رده های EC ، EC+ و EC++ مشخص شه که برای دستیابی به رده های EC+ و EC++ نیاز به ضخامت بیشتری از عایق می باشد. پس از افزایش ضخامت عایق مقدار مصرف انرژی و تولید کربن دی اکسید بنا کاهش یافت. در گام بعدی فاصله هوایی بین پنجره دوجداره از ۱۳ میلی متر به ۲۰ و ۲۵ میلی متر افزایش یافت که نتایج نشان می دهد استفاده از لایه هوایی به ضخامت ۲۰ میلی متر شرایط بهتری را برای ساختمان از نظر مصرف انرژیی ایجاد خواهد کرد. در آخر نیز نسبت سطح پنجره به دیوار مورد بررسی قرار گرفته که در بین درصدهای پیشنهادی، سطح بازشو به مقدار ۴۰ درصد از سایر درصدها نتیجه بهتری را حاصل نمود.

مصرف انرژی، مقررات ملی ساختمان مبحث نوزدهم، بهینه سازی