سیب گل خوشکام - عضو هیات علمی بخش تحقیقات علوم زراعی و باغی، مرکز تحقیقات، آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب استان کرمان، سازمان تحقیقات،آموزش و ترویج کشاورزی، جیرفت، ایران

به دلیل شهرنشینی و صنعتی شدن سریع جوامع بشری، نه تنها زمینهای قابلکشت در حال کاهش است، بلکه شیوه های کشاورزی متعارف نیز باعث ایجاد طیف گستردهای از اثرات منفی بر محیطزیست میشود. برای تغذیه پایدار جمعیت رو به رشد جهان، روشهایی نوین برای تامین غذای کافی و پایدار بایستی در دستور کار تولیدات کشاورزی باشد. بر اساس گزارش سال ۲۰۱۹ سازمان بهداشت جهانی، تنها ۷۱ درصد از جمعیت جهان دارای خدمات آب آشامیدنی با مدیریت ایمن هستند. تا سال ۲۰۲۵، نیمی از جمعیت جهان در مناطقی با تنش آبی زندگی خواهند کرد. صرفهجویی در آب باگذشت زمان حیاتیتر میشود و آبیاری برای کشاورزی را دشوارتر میکند. از میزان آبی که از طریق ریشه دریافت میشود، تنها حدود ۰/۱ درصد آن توسط خود گیاه استفاده میشود، بیشتر آن از طریق تبخیر و تعرق از دسترس گیاه خارج می شود. در حال حاضر کشت هیدروپونیک به دلیل مدیریت کارآمد منابع و تولید مواد غذایی باکیفیت در سراسر جهان رواج یافته است صورتی که درکشاورزی مبتنی بر کشت های خاکی اکنون با چالش های مختلفی مانند شهرنشینی، بلایای طبیعی، تغییرات آبوهوایی، استفاده بیرویه از کودهای شیمیایی و آفتکشها مواجه است و با گذشت زمان حاصلخیزی خاک را هم کاهش میدهد. سیستمهای کشت هیدروپونیک از آب در گردش استفاده میکنند و به گیاهان اجازه میدهند آنچه را که نیاز دارند جذب کنند و سپس بقیه را به سیستم برگردانند. در آینده ای نهچندان دور ناگزیر به استفاده از این روش کشاورزی خواهیم بود.

کشت های خاکی، مزایا، معایب، هیدروپونیک