ارزیابی تاثیر ایجاد روابط قوی و حمایتی آموزگاران در عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

آموزگارانی که روابط مثبتی را با شاگردان خود ایجاد می کنند، محیط های کلاسی را برای یادگیری ایجاد می کنند و نیازهای رشدی، عاطفی و تحصیلی شاگردان را برآورده می کنند. روابط منفی آموزگار و شاگرد هم برای آموزگاران و هم برای شاگردان استرس زا است و می تواند برای رشد تحصیلی و اجتماعی-عاطفی شاگردان مضر باشد. شاگردان با اختلالات عاطفی یا ناتوانی ذهنی خفیف نسبت به شاگردانی که این مشکلات را ندارند، روابط منفی بیشتری با آموزگاران دارند. نتیجه یک رابطه قوی شاگرد و آموزگار این است که به شاگردان اجازه می دهد از طریق کاوش و ریسک کردن در وظایف تحصیلی خود احساس اعتماد کنند. یکی از راه هایی که یک آموزگار می تواند رابطه قوی با شاگرد ایجاد کند، تعریف صریح اهداف و انتظارات یادگیری به شیوه ای مثبت است. آموزگار باید فرصت هایی را برای شاگردان با همه سبک های یادگیری فراهم کند تا از طریق ارتباط شفاهی و کتبی در بحث های کلاس شرکت کنند. مقاله پیش رو بر اساس مطالعات کتابخانه ای و به روش تحلیلی توصیفی استدلال می کند که روابط شاگردان با آموزگاران برای موفقیت آنها در مقطع ابتدایی اساسی است.

کلیدواژه ها:

مهارت تدریس ، روابط مثبت ، آموزگار ، شاگرد ، رشد تحصیلی