معرفی مفاد مرتبط با حفاظت از میراث فرهنگی در اسناد تاریخی پیش از اسلام

امر حفاظت در ایران باستان ریشه ای عمیق دارد. بینش اندیشمندان و صاحب منصبان در آن دوره منجر به اقداماتی شدهاست که در مفهوم گسترده حفاظت می گنجد. مطالعه ی این پیشینه ی تا ریخی منجر به شناخت بینش و درک گذشتگاناز اهمیت امر حفاظت میشود. این مقاله به بررسی قدمت اقدامات حفاظتی و اهمیتی که نزد ایرانیان باستان داشته استمی پردازد و به این پرسش ها پاسخ می دهد که: در کدام یک از اسناد تاریخی پیش از اسلام به حفاظت از میراث فرهنگیتوجه شده است؟ اندیشه حفاظت در پیش از اسلام بر چه اصولی استوار بود؟ روش تحقیق در این پژوهش تفسیری-تاریخی و با بهره گیری از ابزار سندپژوهی است. داده های این مقاله در نتیجه ی مطالعات کتابخانه ای، شامل اسناد مکتوبو مادی بدست آمده است. پژوهشگر ان بسیاری به بررسی تاریخ حفاظت پرداخته اند. تحقیق های انجام شده دارای دوره-بندی تاریخی با توجه به رویکرد پژوهش است. شروع دوره های تاریخی حفاظتی عمدتا با دوره قاجار است. بخش زیاد یاز اقدامات حفاظتی قبل از بوجود آمدن مبانی نظری و شکل علمی آن، در بستر تاریخ انجام شده است. اما مطالعه ای کهدربرگیرنده اطلاعاتی از اقدامات حفاظتی قبل از دوره قاجار باشد، انجام نشده است. این پژو هش به بررسی دوره تاریخیایران باستان و مفهوم حفاظت در آن میپردازد. حفاظت در پیش از اسلام، به عنوان عملی ارزشمند شمرده می شد ودستور به انج ام آن توسط شاهان صورت میگرفت. اهداف حفاظت، عمدتا شامل حفظ اثر آیینی همچون معابد، باقی-گذاشتن اثر شاهانه همچون کتیبه و کاخ بر ای مردم آن دوره و آیندگان ، برقرا ری صلح و در نهایت مرمت راه و قلعه هابر ای مقابله با دشمنان در زمان جنگ است. تدابیر صورت گرفته در جهت حفاظت با توجه به نوع اثر، از دعا و نفرینشروع و با فرامین شاهی پایان می یابد.

کلیدواژه ها:

پیشینه حفاظت از میراث فرهنگی ، ایران باستان ، اسناد تاریخی ، فرامین شاهی