تاثیر فرم شهر بر پایداری اجتماعی

هدف از این مطالعه ارزیابی نقش فرم شهر در دستیابی به پایداری اجتماعی است. روابط انسانی و تعاملات در کالبد شهر شکلگرفته و از سوی دیگر کالبد ، هویت خود را از حیات اجتماعی موجود باز می یابد. توجه به پایداری اجتماعی موضوعی است کهاز اوایل قرن بیست و یکم مورد توجه صاحب نظران قرارگرفته است و توجه صرف به نگرانی های زیست محیطی کنار گذاشته شدهو پایداری با رویکرد اجتماعی و اقتصادی نیز مورد توجه قرار گرفته است. بدین ترتیب پایداری اجتماعی در کنار اقتصادی وزیست محیطی به عنوان مولفه های سه گانه رسیدن به توسعه پایدار شهری مطرح شده است. این پژوهش تلاش می کند تا پساز بررسی تاثیر فرم شهر بر پایداری اجتماعی به تدوین معیار ها و شاخص های ان در قالب چارچوب مفهومی پژوهش اقدامنماید.به منظور دستیابی به اهداف مذکور ابتدا با روش تحلیلی-توصیفی مفاهیم و نظرات موثر بر فرم شهر و پایداری اجتماعی وچگونگی کاربست ان در قالب چارچوب مفهومی تدقیق گردیده است. چارچوب مفهومی پیشنهادی با تدوین معیار ها و شاخصهای موثر،زمینه ای را برای تحلیل کیفی پروژه های منتخب با استفاده از روش محتوای کیفی جهت دار فراهم می اورد.یافتههای پژوهش نشان میدهد فرم شهر با مولفه های سیمای طبیعی ، تراکم، شبکه معابر مرتبط و منسجم ،کاربری زمین، شبکهارتباطی، مواردی هستند که میتوانند بر پایداری اجتماعی تاثیر گذار باشند و سبب بستر ایجاد مولفه های حس تعلق و اجتماعپذیری با شاخص های امنیت اجتماعی، مشارکت و فعالیت، تعامل اجتماعی، ایمنی شوند و بررسی شاخص های معیار هایمطروحه و الویت بندی انان در قالب طیف پنجگانه لیکرد نیز نشان میدهد معیار های ذکر شده بیشترین کاربست را در پروژههای مورد بررسی به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، فرم شهر ، چارچوب مفهومی ، تحلیل محتوای کیفی