واکاوی رویکرد توسعه شهری دانش بنیان

جهان در واپسین دهه های قرن بیستم، ناشی از پیشرفت های علمی و ظهور الگوواره نوین مبتنی بر فناوری های اطلاعاتیو ارتباطی، وارد فرایند گذار ساختاری شده است. توسعه شهری دانش بنیان را می توان فرم، رهیافت و پارادایم جدیدیبرای پایداری شهرها و توسعه در دوره دانش دانست که هدف نهایی آن ایجاد شهر دانش است. در این الگوی توسعه،تقویت اعتماد و مشارکت ذ ینفعان برای حرکت به سوی توسعه شهری دان شبنیان اهمیت بسزایی دارد. شهرها و در راسآن کلا نشهرها به دلایل مختلف مکان های بهینه ای برای تعامل شهر و دانش باهدف توسعه شهری دانش بنیان هستند.هدف مقاله نشا ندادن اهمیت خط مشی توسعه شهری دانش بنیان و ابعاد و شاخص آن و جایگاه توسعه شهری دانش بنیاندر طراحی شهری در نهایت بررسی چالش های اساسی دستیابی به توسعه شهری دانش بنیان در کشور ایران است. در اینتحقیق با رویکرد توصیفی - تحلیلی و با کمک ابزار کتابخانه ای نظریات و تعاریف متعدد اندیشمندان در ارتباط با(KBUD) مورد واکاوی قرار گرفته و چالشهای اساسی در راستای دارایی های دانش، ابعاد توسعه شهری دانش بنیانمورد بررسی قرار گرفته، نتایج حاکی از آن است که ارتقای میزان رقابت پذیری شهری با سایر شهرهای دنیا، ارتقاینوآوری اقتصادی، افزایش میزان تحقیق و توسعه در خصوص مسائل شهری، توسعه شهری پایدار، سازگاری بامحیط زیست، تنوع فرهنگی، برخورداری از مدیریت یکپارچه شهری برای تحقق حکمروایی خوب شهری حمایت ازشرکت های دانش بنیان و بهره گیری از محصولات نوآور و فناور و ارتقای میزان تحصیلات کارگران که از شاخص هایتاثیرگذار در توسعه شهری دانش بنیان هستند.

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه پایدار ، توسعه شهری دانش بنیان ، شهر هوشمند ، مشارکت ، حکمروایی