بررسی جو ایمنی و خستگی در پرستاران نوبتکار شیفت های ۱۲ ساعته

وضعیت جو ایمنی و خستگی شغلی میتواند بر سلامت شغلی پرستاران و همچنین بر عملکرد مراقبت از بیماران تاثیر منفی داشته باشند.مطالعه حاضر با هدف بررسی جو ایمنی و خستگی شغلی در پرستاران نوبتکار ۱۲ ساعته در یک بیمارستان انجام شد.جهت اندازه گیریجو ایمنی و خستگی شغلی به ترتیب از پرسشنامه جو ایمنی نوردیک (NOSACQ) و خستگی چند بعدی (MFI) استفاده گردید.داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری همبستگی پیرسون در سطح معنی داری P≤۰/۰۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته های این پژوهش نشان می دهد خستگی عمومی و کاهش فعالیت به ترتیب بیشترین و کمترین نمرات ابعاد خستگی را به خوداختصاص داده اند. ابعاد اعتماد پرستاران به اثر بخشی سیستم های ایمنی عدم توانایی و الویت مدیریت ایمنی به ترتیب بیشترین وکمترین نمره را کسب نموده اند. نتایج حاکی از آن است که ابعاد تعهد پرستاران نسبت به مسائل ایمنی، عدم پذیرش ریسک و الویتدادن به ایمنی از طرف کارکنان و ارتباطات همکاران با یکدیگر و یادگیری مسائل ایمنی با خستگی دهنی دارای همبستگی معناداریمنفی می باشند (۰۵ / ۰ > P). در مجموع بمنظور کاهش خستگی و افزایش سطح جو ایمنی مداخلات ارگونومی (از قبیل آموزش ایمنی،نوبتکاری، تجهیزات استاندارد برای حمل و نقل بیماران و ...) توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

جو ایمنی ، خستگی ، نوبتکار ، HSE