قابلیت فضاهای سبز شهری در کاهش آلودگی صوتی با استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی

صدای ترافیک در یک منطقه شهری عامل اصلی ایجاد صدا در محیط کار و محل زندگی است. این امر به شدتساکنان کنار جاده را تحت تاثیر قرار میدهد و منجر به کاهش قابل توجه کیفیت زندگی آنها می شود. از آنجاییکه فضاهای سبز شهری تاثیر زیادی در کاهش آلودگی های صوتی دارند. هدف از این مطالعه، بررسی کاربرد وسلسله مراتب شبکه های عصبی مصنوعی جهت تخمین میزان اثرگذاری فضاهای سبز شهری در کاهش آلودگی-های صوتی در فضاهای شهری میباشد. اهمیت این روش از آن جهت میباشد که محاسبه میزان کاهشآلودگی های صوتی با این روش از دقت عمل بالایی برخوردار بوده و ضمن توجه به روزآمد بودن این پژوهش، درصورت امکان ایجاد زیرساختها و شرایط لازم جهت ثبت داده های اولیه در فضاهای سبز شهری متناسب بااهداف متناظر، قابلیت تبدیل به یک خط مشی و یک الگوی نوین جهت پیش بینی و کنترل آلودگی های صوتیفضاهای شهری را دارا میباشد. این تحقیق با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و استنادی در صدد است که نقشفضاهای سبز شهری را بهعنوان یک مانع صوتی جهت کاهش آلودگی صوتی در فضاهای شهری بررسی کرده وکاربرد شبکه های عصبی مصنوعی را بهعنوان یک روش جدید جهت پردازش داده های آلودگی صوتی و پیش بینیکاهش آلودگی صوتی تبیین نماید. نتایج نشان میدهد که فضاهای سبز شهری نقش به میزان قابل توجهیآلودگی های صوتی ناشی از صداهای ناخواسته در فضاهای شهری را می کاهند و استفاده از شبکه های عصبیمصنوعی جهت محاسبه ی آن از دقت عمل بالایی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

فضاهای سبز شهری ، شبکه عصبی مصنوعی ، کنترل آلودگی صوتی ، پیش بینی آلودگی صوتی