طراحی محله با رویکرد شهر دوستدار کودک

کودکان به عنوان بخش عمدهای از جمعیت ساکن در شهرها، سهم عمده ای در استفاده از فضاهای مربوط به شهرها را دارند. امروزه توجه بهاین قشر از جامعه مورد توجه برنامه ریزان و دست اندرکاران امور شهری قرار گرفته است، چرا که تعداد جمعیت کودکان در مناطق شهری جهان درحال افزایش است کمبود فضاهای ایمن، خلاق و سرزنده، آلودگی محیطی، تراکم بالای ساختمانها و عدم امنیت و خوانایی در محیط های شهری از جملهمسائل کودکان در شهرها هستند؛ در این میان طراحی محلات بعنوان اولین عرصه عمومی که کودکان در تعامل با آن قرار می گیرند،مورد اهمیت است. در سالهای اخیر کامل ترین پژوهش در رابطه با کودکان در قالب رویکرد شهردوستدارکودک انجام گرفته است، امابیشتر این تحقیقات به جنبه های حقوقی کودکان پرداخته اند. این پژوهش بر آن است که به جنبه های فضایی- کالبدی این موضوع بپردازد. برای تحقق این امر با هدف اصل دستیابی به ویژگی های ساختاری محلات براساس رویکرد شهر دوستدارکودک،باروش شناسی پژوهش بر اساس هدف از نوع بنیادی و بر اساس ماهیت از نوع توصیفی و تحلیلی و کیفی است. در گردآوری داده ها از روش کتابخانه ای-اسنادی، مصاحبه و مشاهدات میدانی استفاده شده است. در پایان به عنوان نتیجه معیارهایی برای طراحی محلات از جمله خوانایی، دسترسی و نفوذ پذیری، هویت، حضور پذیری و مشارکت مطرح گردید.

کلیدواژه ها:

کودک ، طراحی محله ، شهر دوستدار کودک