بارخورد بصری طراحی شهری دوستدار کودک با رویکرد تعاملات اجتماعی

بنابر عقیده صاحب نظران علم روانشناسی و جامعه شناسی، دوران کودکی از اهمیت ویژه ای در رشد شخصیتیو سلامت اجتماعی افراد جامعه برخوردار است و کودکان هر جامعه نقش بسیار تاثیرگذاری در ترسیم آینده آنایفا می کنند. فضاهای شهری در برآورده ساختن نیازهای اجتماعی و فردی کودکان و همچنین حالات روحی وتعاملات اجتماعی آنان نقش بسزایی دارند. امروزه در اثر توسعه روزافزون شهرها و ماشینی شدن امور توجه بهحقوق کودکان در دسترسی به فضای شهری مطلوب به فراموشی سپرده شده است و به دنبال آن شاهد کاهشتعاملات اجتماعی آنان هستیم. نتیجه این بی توجهی شهری افسرده و خسته کننده برای ساکنان کوچکشهرهاست. در مبانی طراحی شهری همواره به کودک به عنوان یکی از اقشار آسیب پذیر اجتماعی و عاملیتاثیرگذار نگریسته میشود. از آنجا که کودکان روابط عاطفی شدیدی با محیط اطرافشان دارند، طراحی درستو ساماندهی فضاهای شهری می تواند تاثیر بسیار زیادی در رشد و حضور فعالانه آنان در جامعه داشته باشد. درحقیقت می توان گفت کودک در تعاملات اجتماعی با دیگران است که تکامل مییابد و پس از خانواده، اولینواحد اجتماعی که کودک جهت برآوردن خواسته هایش در آن حضور مییابد اجتماع و فضای شهری است. براین اساس، پژوهش حاضر با بهرهگیری از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی ابعاد شهر دوستدار کودک و اصول و معیارهای آن بر مبنای رویکرد تعاملات اجتماعی آنان پرداخته است. در پایان نیز به شاخص های موثر بر تقویتو افزایش تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری و اهمیت مشارکت کودکان در امر طراحی فضاهای ایده آل آناناشاره گردیده است.

کلیدواژه ها:

کودک ، طراحی شهری ، شهر دوستدار کودک ، تعاملات اجتماعی