شهرهای هوشمند وکاهش مصرف انرژی

ساخت شهر هوشمند یکی از بزرگترین اهداف بشر در دهه های اخیر بوده است زیرا به این وسیله نه تنها نگرانیاتمام منابع انرژی و آلودگیهای محیط کاهش می یابد، بلکه هزینه های مربوطه نیز در بلند مدت کاهش می یابد.دستیابی به این اهداف مستلزم برنامه ریزی بلند مدت و دقیق مسئولین و استفاده از کارشناسان متخصص میباشد. سپس قانون گذاران می بایست در راستای این اهداف به وضع قوانین جدید بپردازند . در الگوهای کاربریزمین حومه ای و پراکنده، با افزایش مسافت ها، اتکا به اتومبیل های شخصی و توسعه در سطح، بر میزان آلودگیهوا و مصرف انرژی در ساختمان ها افزوده می شود. از این رو، برنامه ریزی شهری نقش بسیار مهمی را در درجلوگیری از گرمایش روزافزون جهانی، و در مقیاسی کوچکتر، در کاهش ایجاد جزایر گرمایی در شهرها ایفا میکند. در این راستا، یکی از الگوهای نوینی که در برنامه ریزی شهری مورد توجه قرار گرفته است، رشد هوشمنداست. رشد هوشمند، یک الگوی برنامه ریزی شهری و حمل ونقل است که بر توسعه در مرکز شهر و جلوگیری ازپراکنده رویی تاکید می کند و مبتنی بر شکل شهری فشرده و حمل و نقل عمومی، توسعه اجتماعات محلی قابلپیاده روی و تقویت و حفاظت از عرصه های سبز و باز طبیعی است. رشد هوشمند در تقابل با توسعه های پراکندهشهری، علاوه بر ملاحظات محیطی، ملاحظات اجتماعی و اقتصادی را نیز دربر می گیرد و به توسعه پایدار درعرصه های شهری می انجامد. در این مقاله سعی بر آنست تا با رویکردی توصیفی- تحلیلی، ۱۰ اصل اساسی رشدهوشمند برای توسعه شهری تبیین گردد و راهبردها و مدل های گوناگونی را برای دستیابی به این الگو در اجتماعاتمحلی پیشنهاد نماید.

کلیدواژه ها:

رشد هوشمند ، مصرف انرژی ، انرژی هوشمند ، توسعه پایدار