دنیا خضرائی - کارشناس ارشد، گروه مهندسی عمران سازه، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی_ غیر دولتی پویندگان دانش چالوس
حسین رزاقی - دکتری مهندسی عمران سازه، گروه مهندسی عمران سازه، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی_ غیر دولتی پویندگان دانش چالوس

در این تحقیق از سنگدانه های بتنی بازیافتی به جای سنگدانه های طبیعی در بتن استفاده شد و سپس بتن بازیافتی بهوسیله الیاف پلیپروپیلن تقویت گردید. هدف از این مطالعه در ابتدا بررسی تاثیر جایگزینی سنگدانه های بازیافتی باسنگدانه های طبیعی در مقاومت های مکانیکی بتن و سپس بررسی تاثیر افزودن الیاف پلی پروپیلن و میکروسیلیس برروی بتن های حاوی سنگدانه های طبیعی و بازیافتی در دو نسبت آب به سیمان ۰/۴ و ۰/۵۵ است. نتایج این تحقیق نشان میدهد با جایگزینی سنگدانههای بازیافتی با سنگدانه های طبیعی مقاومت های فشاری و کششی در بتن به طور قابل توجهی کاهش پیدا کرده اند. همچنین نتایج نشان میدهند افزودن الیاف پلی پروپیلن با نسبت وزنی ۱/۵ درصد تاثیر قابل توجهی در جبران کاهش مقاومتهای فشاری و کششی در بتن های بازیافتی داشته است. قابل ذکر است کهنمونه های حاوی میکروسیلیس و الیاف پلی پروپیلن در تمامی طرح اختلاط ها (سنگدانه های طبیعی و بازیافتی) دارایمقادیر مقاومتی (کشش و فشار) بالاتری نسبت به نمونه های فاقد میکروسیلیس بوده اند. همچنین نمونه های بتنی بانسبت آب به سیمان ۰/۴ از مقاومت های فشاری بالاتری نسبت به نمونه های بتنی با نسبت آب به سیمان ۰/۵۵ برخوردار بودند.

بتن، سنگدانه های بازیافتی، الیاف پلی پروپیلن، میکروسیلیس، مقاومت فشاری