بررسی عددی تاثیر استفاد از الیاف FRP بر رفتار مکانیکی اتصالات صلب بتیی

در آئین نامه ها طراحی بر این مبنا استوار است که آخرین قسمتی که آسیب ببیند اتصال تیر به ستون باشد. چون بعد از زلزلههم ترمیم اتصال مشکل است و هم گره اتصال نیروهای ثقلی را یس از زلزله باید بتواند تحمل کند. در این تحقیق با استفاده از FRP سعی بر تقویت اتصالات بتن آرمه شده است. از سه دسته FRP که دارای الیاف کربنی، شیشه و آرامید می باشد جهتتقویت استفاده شده است. مدل سازی ها در دو مرحله انجام گرفت. در ابتدا مدل هایی با تقویت کننده FRP با جنس هایمختلف دور اتصال مورد تحلیل قرار گرفت که نتایج حاکی از این مورد می باشد که تقویت کننده سبب افزایش تغییر مکانقابل تحمل در لحظه ی گسیختگی می گردد و الیاف کربنی در این مورد بهترین عملکرد را دارده جذب انرژی اتصال با تقویتکننده افزایش می یابد و الیاف کربنی و آرامید دارای بهترین عملکرد در این مورد می باشند. با استفاده از تقویت کننده دراطراف اتصال انحنای سیستم در لحظه ی گسیختگی کاهش می یابد. با تقویت اتصالات بتنی میزان عرض ترک خوردگی اولیهدر اتصال کاهش می باشد. این کاهش بسته به نوع تقویت کننده متفاوت است و الیاف شیشه برای این منظور بهترین عملکردرا دارد و سبب کاهش ۵۰ درصدی عرض ترک اولیه می گردد. الیاف های کربن و ارامید نیز سبب کاهش عرض ترک به میزان۲۵ و ۲۰ درصد می گردند.

کلیدواژه ها:

اتصالات بتن آرمه ، الیاف ، تغییر مکان نهایی ، جذب انرژی