مطالعه تاثیر تراز آب زیرزمینی بر نشست پی های عمیق واقع بر شیروانی های خاکی به روش اجزاء محدود تحت بار ثقلی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 110

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICSAU08_0046

تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1402

چکیده مقاله:

با افزایش روز افزون جمعیت، توسعه صنایع و مشکل کمبود زمین مناسب جهت احداث سازه های مورد نیاز موجبشده است تا انسان به استفاده از زمین های با کیفیت مهندسی پایین تر روی آورد. یکی از این نوع زمین ها، زمینهای واقع در مجاورت شیروانی ها است که می بایست در جهت حفظ و پایداری سازه های واقع بر این نوع زمین ازروش های پایدار کننده و با المان های سازه ای کمکی استفاده کرد. شمع ها به دلیل باربری مناسب بارهای محوریو جانبی ، کاربردهای فراوانی در سازه ها ، اعم از برجهای مخابراتی ، ساختمان های بلند ، نیروگاه ها، پل ها و سازههای آزاد راه ها و راه آهن دارند. یکی از شرایط یا حالت های موثر بر ظرفیت باربری و نشست پی های عمیق ، اتکاپی بر زمین شیب دار یا قرار گیری شیب در فاصله موثر از پی است که می تواند تاثیر قابل توجهی بر نشست پیداشته باشد. قرار گرفتن پی های عمیق در مجاورت یا روی شیروانی خاکی از جمله مواردی است که گاهی با آنمواجه می شویم. بنابراین کنترل نشست این پی های در مجاورت شیروانی از جمله مسائلی است که می بایستپیش از اجرا، مورد بحث و بررسی دقیق قرار بگیرد. در این پژوهش، تاثیر تراز آب زیرزمینی بر نشست پی هایمورد مطالعه قرار گرفته Plaxis عمیق واقع بر شیروانی های خاکی به روش اجزاء محدود با استفاده از نرم افزار است. متغیرهای مورد بررسی فاصله لبه فونداسیون تا لبه شیروانی، طول شمع و تراز آب زیرزمینی می باشد.افزایش نسبت طول شمع به ارتفاع شیروانی ا۰/۵ به ۱ به طور متوسط سبب افزایش ۳۰ تا ۴۰ % درصدی در ظرفیت باربری شده و این در حالی میباشد که افزایش بیشتر طول شمع به ۱/۵ برابر ارتفاع شیروانی سبب افزایش ۱۰ تا ۱۵ % درصدی در ظرفیت باربری میشود. بنابراین میتوان گفت نرخ روند افزایش ظرفیت باربری باافزایش طول شمع از ۱ به ۱/۵ برابری ارتفاع شیروانی ، به طور محسوسی کاهش می یابد. همچنین با نزدیکتر شدن تراز آب زیر زمینی به سطح زمین علاوه بر کاهش ضریب اطمینان، ظرفیت باربری نیز در حدود ۳۰ % کاهش می یابد.

نویسندگان

مهدی حبیبی لاسیبی

دانش آموخته کارشناس ارشد مهندسی عمران (ژئوتکنیک)