تحلیلی بر نقش رویکرد روانشناسانه و جامعه شناسانه به هویت مکانی در ساختمان های مسکونی شهرها

محیط علاوه بر عناصر کالبدی شامل پیام ها، معانی و رمزهایی است که مردم بر اساس نقش ها، توقعات، انگیزه ها و دیگر عوامل آن را رمزگشایی و درک می کنند و در مورد آن به قضاوت می پردازند. این حس کلی، که پس از ادراک و قضاوت نسبت به محیط خاص در فرد به وجود می آید، حس مکان نامیده می شود. حس مکان عامل مهمی در هماهنگی فرد و محیط بوده و باعث بهره برداری بهتر از محیط، رضایت استفاده کنندگان و در نهایت احساس تعلق آنها با محیط و تداوم حضور در آن میشود ویژگیهای محیطی میتوانند تسهیل کننده و یا بازدارنده رفتارهای انسانی باشند و چیزی که نیروی هدایت کننده رفتار انسان است نیازها و انگیزش های اوست؛ بنابراین برای ایجاد فضایی که افراد تمایل به سکونت در آن را داشته باشند، باید نیازهای افراد استفادهکننده که شامل نیازهای فیزیولوژیک و نیازهای رفتاری توام با هم است، از محیط به درستی شناخته شود و پایه و اصول طراحی فضای مذکور قرار گیرد..از نگاه پدیدارشناسان جغرافیای انسانی حس تعلق به معنای پیوندی محکم و عاملی تاثیرگذار میان مردم و مکان با اجزاء تشکیل دهنده آن است که این پیوند به صورت مثبت بوده و سبب گسترش عمق ارتباط و تعامل فرد با محیط میگردد و با گذر زمان، عمق و گسترش بیشتری می یابد. از نگاه این رویکرد، تجربه، اصل ترین رکن ادراک مفاهیم و معنای یک مکان است و لذا معنا در یک مکان، ارتباط مستقیم با نحوە ادراک انسانی و مقولات مربوط به آن دارد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، حس مکان ، اقلیم گرم و مرطوب ، تعلق به مکان