تاثیر ورزش های همگانی بر عملکرد شناختی سالمندان مبتلا به آلزایمر

هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر یک دوره ورزش همگانی بر عملکرد شناختی سالمندان مستعد آلزایمر بود. جامعه آماری را سالمندان مرد مستعد به آلزایمر تهران در سال ۱۴۰۰-۴۰۱ را تشکیل داد. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و نمونه آماری ۲۰ نفر از سالمندان مستعد آلزایمر که به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل ۱۰) نفر) و آزمایش ۱۰ ) نفر) قرار گرفت. ابزار سنجش مقیاس ارزیابی شناختی مونترآل (عملکرد شناختی) بود. ابتدا پرسش نامه عملکرد شناختی به سالمندان آلزایمری داده شد. در واقع نمرات اولیه ای که ثبت می شود تحت عنوان پیش آزمون محسوب گردید گروه کنترل هیچ تمرینی نداشته و به فعالیتهای روزانه خود پرداخت. ولی گروه تجربی ورزش همگانی (کوهپیمایی) را تمرین کرد. بعد از دو ماه مداخله پرسش نامه ها دوباره توسط سالمندان پر و نمره ها تحت عنوان پس آزمون برای بررسی این تمرینات بر مولفه های گفته شده استفاده شد. برای توصیف ویژگی های بیوگرافی شرکت کننده ها و داده های حاصل از آزمون از آماره های میانگین و انحراف معیار و به منظور بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون کولموگروف - اسمیرنوف (K - S) استفاده شد. در مرحله استنباط آماری از آزمون t همبسته برای مقایسه میانگین نمره های پیش آزمون و پس آزمون و برای بررسی اثر مداخله از آنووای یک راه ه استفاده شد. همچنین برای تعیین اینکه آیا میانگین نمرات دو گروه آزمایش و کنترل بطور معنادار با هم اختلاف دارند از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که ورزش های همگانی تاثیر مثبتی بر عملکرد شناختی سالمندان مستعد آلزایمر دارد. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که اجرای ورزشهای همگانی می تواند نقش مثبتی در بهبود کیفیت زندگی کلی سالمندان مستعد آلزایمر داشته باشد.

کلیدواژه ها:

ورزش های همگانی ، عملکرد شناختی ، سالمندان ، آلزایمر.