فرهاد زارعی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی کامپیوتر، موسسه آموزش عالی کارون، اهواز، ایران

شبکه موردی پروازی از شبکه موردی متحرک مشتق شده است و از هواپیماهای بدون سرنشین برای ارتباطات پرسرعت تشکیل شده است . شبکه موردی پروازی دارای تحرک بالایی است و کاربران می توانند بدون کمک انسان، ارتباط برقرار کنند. طراحی یک پروتکل مسیریابی مهم ترین معیار برای نظارت مستمر، تجزیه وتحلیل عملکرد شبکه و بهبود ارتباطات شبکه کارآمد است . طراحی پروتکل مسیریابی باید معیارهای مهمی مانند انتخاب گره های همسایه ، کوتاهترین مسیر، کنترل ترافیک ، مقیاس پذیری بالا، قابلیت اطمینان بالا، تحویل داده های بالا، نرخ افت کم ، تاخیر کمتر و توان عملیاتی بالا را برآورده کند. با توجه به سرعت بالای شبکه موردی پروازی، پروتکل های مسیریابی باید بر بهبود عملکرد شبکه متمرکز شوند. در این مقاله روشهای مسیریابی در شبکه موردی پروازی مورد بررسی و مقایسه قرار می گیرند.

شبکه موردی پروازی، هواپیماهای بدون سرنشین ، پروتکل های مسیریابی