بررسی تطبیقی تاثیر هماهنگی کردار و گفتار مربی بر تربیت متربیان در اسلام و غرب با تاکید بر قرآن کریم

ارائه الگوی عملی یا به فعلیت رسیدن باور و علم مربی از روشهای فوق العاده مهم و تاثیرگذار در حیطه تعلیم و تربیت است که به دلیل اهمیت والای آن، شایسته است به عنوان اصل تربیتی مد نظر قرار بگیرد تا در همه روشهای تربیتی جاری شود. تحقیق پیش رو، به روش توصیفی -تحلیلی ، به این سوال پاسخ داده است که از منظر اسلام و غرب و با تاکید بر قرآن کریم هماهنگی کردار و گفتار مربی چه تاثیری بر تربیت متربیان دارد؟ آنچه که امروزه غرب به دنبال تاکید بر ارائه الگوی عملی در ساحت تربیت اخلاقی است ، حدود ۱۵ قرن پیش قرآن کریم با عناوینی نظیر ”اسوه حسنه ” بر آن تاکید کرده است . یافته ها حاکی از آنست که در همه ساحت های تربیتی لزوم هماهنگی کردار و گفتار متولیان تعلیم و تربیت امری ضروری است . علم و عمل لازم و ملزوم یکدیگرند برای عمل موثر و مفید باید علم داشت و برای بالاتر بردن مراتب علمی باید به آن علم جامه عمل پوشانید، و هر چه عمل با اخلاصتر باشد علم به همان میزان کامل تر می گردد. هماهنگی کردار و گفتار مربی آثاری نظیر داخل شدن در زمره عالمان، نیل به مقام صدق و تقوا، افزایش تاثیرپذیری، رسیدن به ذهن غریزی و شهودی، احساس امنیت جسمی و روانی متربیان و... را به همراه دارد. عدم تطابق کردار و گفتار نشاندهنده ریا و عدم صداقت مربی است و نتیجه ای جز بی تاثیر شدن کلام مربی و دور شدن متربی از او، از دست رفتن علم مربی و خشم خداوند متعال به دنبال ندارد. در تعلیم و تربیت پسا کرونا که متربیان بیش از سه نیم سال تحصیلی از آموزش حضوری و بهره مندی از الگوی عملی مربیان محروم بودند به نظر می رسد تاکید بر آن به عنوان یکی از بهترین اصول یا روشهای پربازده، ضرورت دوچندان دارد.