رابطه بین تمایز خود و سازگاری زناشویی کارمندان زن و مرد متأهل سازمان حسابرسی تأمین اجتماعی استان تهران

هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی رابطه بین تمایز خود و سازگاری زناشویی کارمندان زن و مرد متأهل سازمان حسابرسی تأمین اجتماعی استان تهران بود. گروه نمونه را 146 نفر از کارمندان زن ( 78 نفر) و مرد ( 68 نفر) متأهل سازمان حسابرسی تأمین اجتماعی استان تهران تشکیل دادند. نوع تحقیق توصیفی از نوع همبستگی و روش نمون هگیری تصادفی ساده بود. ابزارهای مورد استفاده عبارت بودند از: 1- پرسشنامه تمایز خود DSI) اسکورون دندی 2- مقیاس سازگاری زن و شوهر DAS) گراهام ب یاسپینر. فرضی ههای پژوهش با استفاده از روش های آماری آزمون همبستگی پیرسون از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. و کلیه فرضیه های صفر تحقیق با اطمینان 95 % رد شد. نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل آماری نشان داد که سازگاری زناشویی توسط تمایز خود و زیر مجموعه های آن، واکنش پذیری عاطفی، جایگاه من، گریز عاطفی و هم آمیختگی پی شبینی م یشود. به این ترتیب که با بالا رفتن تمایزیافتگی و همچنین جایگاه من میزان سازگاری زناشویی نیز بالا م یرود و با بالا رفتن میزان واکن شپذیری عاطفی، گریز عاطفی و هم آمیختگی میزان سازگاری زناشویی پایین م یآید.

کلیدواژه ها:

تمایز خود ، سازگاری زناشویی