از پیر چنگی تا شیخ واصل (مقایسه ی داستان پیرچنگی در مصیبت نامه ی عطار و مثنوی معنوی مولانا)

داستان همواره یکی از قالب هایی است که شاعران پیام ها ، خواسته ها وآرمان های خویش را از طریق آن به گوش خوانندگان رسانده اند.این داستان ها غالبا ماخذ مشترکی دارند که هر شاعری به سبک و سیاق خویش آن را روایت می کند و به آن شاخ و برگ می دهد یا براساس نیاز از فروع آن می کاهد. داستان پیر چنگی نیز از این اصل مستثنی نیست .عطار در مصیبت نامه این داستان را ساده ، روان و کوتاه بیان می کند و به نتیجه ی دل خواه می رسد. در پایان داستان ، پیام خویش را بی پرده با خواننده در میان می گذارد.اما مولوی ، این داستان را از مصیبت نامه ی عطار اقتباس می کند و با آگاهی کامل عناصر داستان (شخصیت ،زمان،مکان،فضا سازی ، زاویه دید و پیام)را تغییر می دهد و مانند همیشه بر سحر کلام خویش می افزاید.

کلیدواژه ها:

پیرچنگی ، عطار ، مولوی ، عناصر داستان