مرادعلی سعادت شعاع - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد

موضوع این پژوهش ، بررسی تطبیقی دیدگاه مولانا در مثنوی با قرآن درزمینه چگونگی رابطه موجودات با خداوند و جایگاه انسان کامل در این زمینه است . برای این منظور، ابیات موردنظر از مثنوی استخراج شد و سپس آرای شاعر با استناد به آیات قرآن به طور تطبیقی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت . بر اساس بینش عرفانی مولوی ، جهان آفرینش به عنوان تجلی صفات حق ، ناشی از آفرینش حبی خداوند و سراسر نشانه های وجود اوست . تمام مخلوقات از زندگی و شعور برخوردارند و عارفان به دلیل صفای درونی ، هم عبادت موجودات را درک می کنند و هم می توانند در سیر کمالی انسانها و سایر موجودات موثر باشند.نکته مهم این است که دیدگاه مولانا در این زمینه با آیات متعددی از قرآن همخوانی دارد.

مثنوی ، قرآن، جهان هستی ، انسان کامل ، خداوند