زهراالسادات عاصی علوی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی.بخش علوم تربیتی.دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی. دانشگاه یزد
کاظم برزگر بفروئی - دانشیار بخش علوم تربیتی.دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی. دانشگاه یزد
محمود کمالی زارچ - استادیار گروه روانشناسی. دانشگاه پیام نور

در این پژوهش به بررسی نقش باور های هوشی بر رشد خودکارآمدی تحصیلی یادگیرندگان پرداخته می شود. از نظر هدف از نوع »کاربردی« است رویکرد پژوهش حاضر »تحلیلی « و روش پژوهش »مروری و کتابخانه ای« است . در این راستا سعی برآن شد تا از اسناد ومنابع معتبر ملی و بین المللی استفاده شده و از آن ها در این زمینه بهره کافی برده شود و با مرور پیشینه نظری و کاربردی در زمینه باور های هوشی محقق قصد دارد به بررسی تاثیر گذاری باور های هوشی بر رشد خودکارآمدی تحصیلی یادگیرندگان بپردازد. به طورکلی نظام باورهای افراد نحوه نگرش آنها به رویدادها و تعبیر و تفسیر ذهنی آن رویداد ها را می سازد براساس مطالعات دو هدف اصلی پژوهش حاضر »واکاوی نقش باور های هوشی در رشد خودکارآمدی تحصیلی یادگیرندگان« است از آن جایی که نوع باور هوشی ارائه شده است که شامل باورهوشی ثابت و دیگری باور هوشی رشد محور است . افرادی که دارای باور هوشی ثابت یا ذاتی هستند بر این عقیده اندکه هوش انسان یک پدیده ثابت است و قابل تغییر نیست ، در مقابل افرادی که باور هوشی افزایشی دارند بر این اعتقاد اندکه هوش یک پدیده قابل افزایش است و می توان توانایی های هوشی را ارتقا بخشید. در این راستا دانشجویانی که دارای ذهنیت رشد محور هستند معتقدند که توانایی های آنها قابل تغییراند وبا تلاش بیشترمی توانند فعالیت های تحصیلی را بهتر انجام دهند. که در مقایسه با دانشجویان دارای ذهنیت ثابت منجر به خودکارآمدی تحصیلی بالاتر می شود.در مجموع براساس یافته های پژوهش پیشنهاد می شود با افزایش و تاکید بر باور های هوشی افزایشی در محیط های آموزشی می توان بر خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان تاثیرات معناداری گذاشت که این موضوع باید موردتوجه نظام های آموزشی قرار بگیرد .

باورهای هوشی ، خودکارآمدی تحصیلی ، یادگیرندگان