غلامرضا لگزیان - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن

در روش های طراحی متعارف، ساختمان طوری طراحی می گردد که در هنگام وقوع زلزله این امکان وجودداشته باشد که در تمام طبقات ساختمان، مصالح سازه بتوانند وارد محدوده غیر ارتجاعی شوند. مشکلاین روش آن است که یک ساختمان n طبقه غیر پیچشی، در هر جهت اصلی دارای n درجه آزادی انتقالی میباشد که لذا برآورد رفتار غیر ارتجاعی ساختمان تحت اثر زلزله های نامشخص آینده، به سادگیقابل بررسی نخواهد بود و علیرغم طراحی دقیق، این احتمال وجود دارد که تحت یک زلزله خاص، تغییرمکانهای طبقات دارای توزیعی نامناسب بوده و این تغییر مکانهای غیر ارتجاعی در طبقاتی خاص متمرکزگردیده و باعث گسیختگی آن طبقات و نهایتا تخریب کل سازه شوند. در این مقاله، روشی پیشنهاد شدهاست (استفاده از دو هسته صلب در ساختمان با اتصال مفصل به پی) که طبق آن، یک سازه n طبقه، در هر راستا تقریبا دارای رفتاری یک درجه آزادی بوده و اثر تمام مودها غیر از مود اول تقریبا حذفگردیده و در نتیجه، برآورد رفتار سازه تحت اثر زلزله های محتمل، ساده تر و دقیقتر خواهد بود و همچنیندر این سیستم، امکان تمرکز تغییر مکان در هیچ یک از طبقات ساختمان (طبقه نرم) به هیچ وجه وجودنخواهد داشت. در این مقاله، رفتار غیر ارتجاعی (استاتیکی و دینامیکی تاریخچه زمانی) سازه پیشنهادیبررسی گردیده و نتایج بدست آمده، حاکی از رفتار بسیار مناسب برای سازه پیشنهادی می باشد.

درجات آزادی، حرکت گهوارهای، هسته صلب، تحلیل غیر ارتجاعی