سنتز نانوذرات اکسید دوظرفیتی مس به روش احتراق در محلول و بررسی خواص ضدباکتریایی آن در برابر گونه های باکتریایی گرم مثبت و منفی

در این پژوهش، تاثیر نسبت سوخت (ϕ) بر سنتز نانوذرات CuO به روش احتراق در محلول و خواص ضدباکتریایی آن بررسی شد. به عنوان سوخت از هگزامتیلن تترامین در نسبت ϕ برابر با ۱ و >۱ استفاده شد و مشخصه یابی به روش های پراش اشعه ی ایکس (XRD)، سنجش اندازه ی ذرات به کمک پراش نور دینامیک (DLS)، تصویربرداری به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FE-SEM) برای هر نمونه انجام شد. نتایج XRD نشان داد که در ۱=ϕ، بیشترین خلوص CuO در ترکیب نهایی حاصل شد. هم چنین اندازه ی ذرات تماما در گستره ی ۲۱.۷ تا ۴۲.۲ نانومتر قرار داشت. اما کوچکترین اندازه ی ذره (۲۱.۷ نانومتر) متعلق به نمونه با ۱=ϕ بود. از آن جا که تصاویر FE-SEM مربوط به این نمونه نیز مبین ساختاری ریزدانه و کروی بود، این نمونه برای انجام آزمون ضدباکتریایی انتخاب شد. سوسپانسیون نانوذرات این نمونه، در سه محلول نوترینت براث، آب و DMSO تهیه شد. پس از آن، هر سه سوسپانسیون در برابر گونه های باکتریایی Escherichia coli و Staphylococcus aureus مورد آزمون ضدباکتریایی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که باکتری E. coli (گونه ی گرم منفی) در مقایسه با S. aureus (گونه ی گرم مثبت) بیشتر مهار شد. هم چنین مهار هر دو باکتری در سوسپانسیون نوترینت براث-CuO بیشتر بود. برای این سوسپانسیون، حداقل غلظت مهاری باکتری های E. coli و S. aureus به ترتیب ۱۰۵ و ۲۴۲ میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمد. این امر احتمالا با پراکنده سازی بهتر نانوذرات در نوترینت براث (نسبت به دو محلول دیگر) مرتبط است. لذا می توان با افزودن مواد فعال سطحی، پراکنده سازی ذرات و درنتیجه قدرت مهار آن ها را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

نانوذرات CuO ، سنتز احتراقی در محلول ، خواص ضدباکتریایی ، S .aureus ، E. coli