واکاوی روش های موثر بر افزایش مسئولیت پذیری در میان فراگیران مدارس

مسئولیت پذیری و مشارکت پذیری دانش آموزان در مدرسه یکی از مسائلی است که توجهات بسیاری را در زمینه آموزش به خود جلب کرده است و مقاله حاضر با مرور مقالات، مزایای مسئولیت پذیری و مشارکت پذیری دانش آموزان در مدرسه و راهکارهای آن را مورد بررسی قرار داده است. مسئولیت پذیری یکی از جنبه های مهم از رشد شخصیت کودک یا نوجوان است. مسئولیت یا مسئولیت پذیری، امری اکتسابی، قراردادی و ترتیبی است و به وراثت و ژنتیک فرد مربوط نمی باشد. در صورت مواجه با کودکان یا فراگیرانی که نتوانسته اند کارها و فعالیت هایی که به آنها سپرده شده است را به خوبی انجام دهند، نباید حالت تدافعی نسبت به آنها گرفت و با تهدید و وحشت آنها را وادار به انجام مسولیتشان کنیم و این حس به آنها منتقل نشود که معلمان و والدین تنها در صورتی از آنها راضی هستند و دوستشان دارند که وظایف خود را به خوبی انجام دهند. روش درخواست مسئولیت از کودکان باید به گونه ای باشد که آنها حس نکنند مورد سوءاستفاده قرار گرفته اند؛ بلکه این حس به آنها دست بدهد که مفید واقع شده اند و در پیشبرد اهداف نقش داشته اند. آگاه ساختن کودکان و دانش آموزان، می تواند به بهبود و انجام مسئولیتشان کمک کند؛ ولی باید دقت کرد که این آگاهی نباید به صورت تهدید باشد.در تحقیق حاضر سعی شده است در چهار فعالیت، مواردی که مانع مشارکت هم دانش آموزان در جریان کلاس می شود، توسط خود معلمان کشف شود و در کنار آن نیز، طرز برخورد با فراگیرانی که زیاد صحبت می کنند و دانش آموزانی که اعتمادبه نفس پایین دارند، ارائه شده است و در پایان راهکارهایی به منظور افزایش مشارکت دانش آموزان در فعالیت های مدرسه، توصیه شده است که پژوهشگران دیگر می توانند در سطح جزئی تر، یعنی راهکارهایی که مربوط به کلاس است، اقدام به پژوهش و تحقیق کنند.

کلیدواژه ها:

مسئولیت پذیری ، مشارکت ، فراگیر ، مدرسه ، سطوح فردی ، سطوح اجتماعی