زمانبندی پروژه با محدودیت منابع چند حالته همراه با پیمانکار با درنظرگیری الزاماتمحیطی تحت عدم قطعیت

باتوجه به رشد روز افزون صنعت و فناوری های نوین و لزوم بروز رسانی در ساخت و ساز از این رو پروژه های ساختمانی در محیط های پویاانجام می شوند. در نتیجه مستعد روبرو شدن با تاثیرات منفی عدم اطمینان منابع داخلی و خارجی هستند. از آنجاییکه عدم قطعیت به عنوانعامل خطرزایی شناخته شده و توان اثرگذاری بر نتیجه یک پروژه را بصورت بالقوه دارد، پس نیاز مبرم و ضروری به مدیریت عدم قطعیت کهتقریبا در همه فعالیتهای ساختمانی وجود دارد دیده می شود. برای کاهش اثرات نامطلوب ناشی از محیط پروژه ساختوساز، استراتژی پیوستهو مرتبط برای عدم اطمینان این است که از مراحل اولیه چرخه عمر پروژه آمادگی لازم وجود داشته باشد. جهت آشکار ساختن عدم قطعیت درهمان اوایل مرحله برنامهریزی پروژه، در سالهای اخیر یک رویکرد زمانبندی انعطاف پذیر ابداع شده است. زمان بندی انعطاف پذیر روشی استبرای ایجاد خط مبنا بهینه برای یک پروژه، با در نظر گرفتن مبادله بین پایداری یا استحکام برنامه ریزی و سایر اهداف مهم، همچون به حداقلرساندن طول زمان لازم. تحقیق حاضر در پی آن است که یک مدل ریاضی جامع برای زمانبندی انعطاف پذیر به عنوان یک مبادله بیناستحکام در انعطافپذیری پروژه، مدت زمان پروژه و سود پیمانکار ارائه دهد. مطالعات پیشین در مورد زمانبندی پروژه انعطافپذیر به مدلسازی جریان مالی را ارائه کردهاند. از این رو مسئله ریاضی ارائه شده در مطالعه حاضر معرفی تابع هدف اضافی برای کمک به حوزه رو به رشدتحقیق در مورد زمان بندی خط پایه انعطاف پذیر برای حداکثر کردن سود در پایان پروژه است. تحقیق حاضر با گنجاندن جنبه مالی در مسئلهموجود، به یک محیط عملیتر در زمینه برنامه ریزی ساخت و ساز مقاوم کمک میکند. در مطالعه حاضر با توجه به ترجیات تصمیم گیرنده در بهدست آوردن راه حل نهایی که از قبل مشخص بوده، یک رویکرد سلسله مراتبی برای یافتن راه حل پایه واحد که بتواند برای یک پروژه ساخت وساز اجرا شود بکار گرفته شد. اولویت ها برای همه اهداف به ترتیب کاهش اهمیت به شرح زیر اختصاص داده می شوند: به حداقل رساندنزمان تکمیل پروژه، حداکثر کردن اندازه گیری جایگزین در پروژه های انعطاف پذیر، و حداکثر کردن سود پیمانکار. به این ترتیب، مدت زمانپروژه در بالاترین سطح فرآیند حل بهینه می شود، و اولویت بعدی یافتن بالاترین مقدار اندازه گیری جایگزین در بین همه راه حل هایی است کهاولین هدف سلسله مراتبی را برآورده می کند. در مرحله نهایی فرآیند به حداکثر رساندن کل سود تنزیل شده درازمدت مورد انتظار است ، بدون اینکه باعث تخریب در توابع هدف قبلی شود. برای این منظور در این پژوهش یک مدل تقریب خطی ADP را پیشنهاد شده که تصمیمات را بر اساس زمان پردازش پروژه ها و مصرف منابع ایجاد می کند. و با الگوریتم های RBA و ORBA DA,GA در مسائل متعددی مورد سنجش قرار گرفت . نتایج در این پژوهش نشان میدهد که DP از نظر آماری نتایج بهتری نسبت به ADP برای مسائل اندازه کوچک تولید می کند ADP بهترین روش حل برای مسائل سایز بزرگتر این مقایسه در این پژوهش است.

کلیدواژه ها:

مسئله زمان بندی پروژه در حالت چند وضعیتی با محدودیت منابع ، پروژه انعطاف پذیر ، عدم قطعیت ، سود پیمانکار ، برنامهنویسی تقریبی پویا