تخصیص بهینه ی توان در شبکه های مشارکتی چند ورودی-چند خروجی

شبکه های مشارکتی به دلیل قابلیتی که در بهبود بهره وری سیستم و همچنین به خاطر قابلیت انتقالی که دارند، معروف هستند. در این مقاله، تخصیص بهینه توان در یک شبکه های مشارکتی چند ورودی-چند خروجی همراه با محدودیت توان هر نود و به منظور افزایش بهره وری طیفی سیستم پیشنهادی بررسی میشود. در برش زمانی اول، سیگنال ارسالی فرستنده توسط رله ها و مقصد دریافت میشود. سپس سیگنال دریافتی در شبکه رله، با استفاده از استراتژی تقویت-ارسال در برش زمانی دوم ارسال میشود. استفاده از ساختار چند آنتنی در تمام نودها اعم از مبدا و مقصد و رله ها، سبب ایجاد مسیرهای مستقل اطلاعات با استفاده از خصوصیات فضایی کانالهای چندورودی - چند خروجی میشود. هدف از این پژوهش، بیشینه سازی بهره وری طیفی شبکه با در نظر گرفتن محدودیت توان هر یک از نودها است. لذا با حل مسئله بهینهسازی پیشنهادی با استفاده از روش شاخه و حد، ماتریس بهینه تقویت سیگنال رله ها با تخصیص بهینه توان هر کدام از آنتن های رله ها و همچنین ماتریس بهینه توان ارسالی هریک از آنتن های فرستنده محاسبه میشود. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که تخصیص بهینه توان در شبکه پیشنهادی سبب افزایش بهره وری طیفی سیستم میشود. همچنین، افزایش تعداد رله ها و تعداد آنتنها سبب افزایش بهره وری طیفی میشود.

کلیدواژه ها:

استراتژی تقویت و ارسال ، بهرهوری طیفی ، تخصیص بهینه توان ، شبکه مشارکتی.