آموزش و ارزشیابی مبتنی بر شایستگی با تاکید بر تلفیق شایستگی های فنی و غیر فنی بازار کار در آموزش های فنی و حرفه ای

به دلیل موفق نبودن برنامه های درسی سنتی در پاسخ به نیاز های اجتماعی و اقتصادی کشور و عدم انطباق آن با تقاضای بازار کار، متخصصان یادگیری آموزش منابع انسانی به سمت تدوین برنامه های درسی مبتنی بر شایستگی روی آوردند. آموزش و یادگیری باید به نحوی طراحی شود که رابطه روشنی با شایستگی ها و عملکرد مورد انتظار از افراد داشته باشد. هدف آموزش مبتنی بر شایستگی این است که افراد به شایستگی مورد نظر بر اساس استانداردهای تعیین شده در برنامه درسی دست یابند. البته موفقیت اجرای آموزش مبتنی بر شایستگی متکی به اجرای روش های ارزشیابی معتبر برای اندازه گیری و قضاوت درباره توانایی آموزش گیرندگان و کاربرد دانش و مهارت در محیط واقعی کار است. مفهوم شایستگی تاکید زیادی بر میزان توانایی فرد در به کارگیری دانش آموخته شده برای انجام کار در عمل در سطح استانداردهای مورد درخواست کارفرمایان و محیط کار دارد. استفاده از آموزش و ارزشیابی مبتنی بر شایستگی و اجرای صحیح آن در نظام آموزشی ایران میتواند به حل برخی از معضلات آموزش های فنی و حرفه ای از جمله: توجه زیاد به محفوظات، گرایش به مدرک گرایی، عدم انطباق محتوای آموزشی با نیازهای بخش اقتصادی کشور و... کمک نماید و ضمن تاکید بر ارتقاء و شناسایی شایستگی ها و تلفیق مناسب دانش، نگرش و مهارت (شایستگی های فنی و غیر فنی) مهارت آموزی را ترویج داده و باعث موفقیت در بازار کار، رشد تولید و توسعه همه جانبه کشور گردد. آموزش های مبتنی برشایستگی منجر به نوآوری شده چون بر یکپارچه گی طبیعی آنچه هنرجویان نه تنها برای بازار کار بلکه برای یک زندگی عمومی نیاز دارند تاکید می کند. فایده دیگر آموزش های مبتنی بر شایستگی این است که می تواند محتوای آموزشهای فنی و حرفهای را که توسط دستگاه های متعدد و متنوع دولتی و غیردولتی ارائه میشود را هماهنگ و همساز کند. ایجاد ارتباط بین نظام آموزش های فنی حرفه ای و بخش صنعت خدمات و کشاورزی که از آن به عنوان شرکای مهارتی اطلاق می شود از دیگر دستاوردهای مهم نظام آموزشی مبتنی بر شایستگی است .

کلیدواژه ها:

آموزش شایستگی محور ، ارزشیابی شایستگی محور ، تلفیق شایستگی های فنی و غیر فنی