اثربخشی درمان هیجانمدار بر اضطراب اجتماعی بیماران عروق کرونر قلب با اضطراب اجتماعی بالا

اختلالات اضطرابی با شروع و پیشرفت بیماریهای قلبی مرتبط بوده و در بسیاری از موارد با پیامدهای نامطلوب بیماریهای قلبی عروقی از جمله مرگ و میر نیز در ارتباط است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار بر بهبود اضطراب اجتماعی بیماران عروق کرونر مبتلا با اضطراب اجتماعی بالا انجام شد. این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح دو گروهی با پیش آزمون پسآزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران عروق کرونر قلب با اضطراب اجتماعی بالا بود که به کلینیک باران مشهد در سال ۱۴۰۰ مراجعه کرده بودند. با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۴ نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند و پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانور را در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل نمودند. افراد گروه آزمایش مطابق پروتکل مداخله هیجان مدار گرینبرگ و واتسون تحت هشت جلسه رواندرمانی هیجان مدار قرار گرفتند. نتایج آزمون آماری تحلیل کوواریانس نشان داد که پس از کنترل اثر پیشآزمون، تفاوت معناداری بین نمرات پس آزمون دو گروه در متغیر اضطراب اجتماعی وجود دارد (p< ۰/۰۵) ، که حاکی از اثربخشی مداخله هیجان مدار بر بهبود اضطراب اجتماعی بیماران عروق کرونر با سطح اضطراب اجتماعی بالا می باشد. لذا می توان نتیجه گیری کرد که با توجه به بی خطر، بدون عوارض و نسبتا کم هزینه بودن رواندرمانی هیجان مدار میتوان از این مداخله برای بهبود اضطراب اجتماعی بیماران عروق کرونر استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

عروق کرونر قلب ، اضطراب اجتماعی ، درمان هیجان مدار.